|| Gan Gan Ganat Bote ||

Shree Gajanan Maharaj Vijay Granth

فصل 5

دانلود آهنگ زیبای Gajanan Maharaj

Gajanan Maharaj، یک قدیس از Shegaon، Maharashtra، به دلیل حکمت معنوی عمیق و اقدامات معجزه آسا شناخته شده است.. زندگی و آموزه های او در کتاب مقدس، Gajanan Vijay Granth، که به عنوان یک نور هدایت کننده برای اموال خود عمل می کند.. فصل پنجم این متن به ویژه قابل توجه است، زیرا چندین معجزه و مداخلات الهی را بازگو می کند که فیض و شفقت بی حد و حصر Maharaj را برجسته می کند.. در این پست وبلاگ، ما جوهر فصل 5 را بررسی خواهیم کرد

خادم خدا

فصل 5 با پذیرش فروتنانه وقف از احساس بی ارزش و ناتوان آغاز می شود، بیان حس عدم کفایت در دریافت فیض الهی.. این فروتنی یک موضوع تکراری در آموزه های Gajanan Maharaj است و تاکید می کند که وفاداری واقعی در تشخیص محدودیت های فرد و تسلیم شدن به الهی است.. اعتراف صمیمانه فرد مرحله ای را برای رویدادهای معجزه آسا که آشکار می شوند، تعیین می کند که فیض الهی اغلب به کسانی که با تواضع و صداقت نزدیک هستند، اعطا می شود.

دانلود بازی The Sage of Pimpalgaon

یک روز، Gajanan Maharaj از Pimpalgaon بازدید کرد، روستایی با معبد باستانی Hemadpanti به لرد شیوا، واقع در جنگل.. Maharaj وارد معبد شد و در مدیتیشن عمیق نشسته بود، با فرض اینکه پدماانا (موقعیت زیادی) در مقابل الوهیت شیوا قرار دارد.

هنگامی که غروب نزدیک شد، گله های روستایی با گله هایشان به خانه برگشتند.. آنها در نزدیکی معبد توقف کردند تا گله های خود را در یک جریان نزدیک آبیاری کنند.. برخی از گله ها تصمیم گرفتند به معبد وارد شوند تا به لرد شیوا احترام بگذارند.. به جای تعجب، آنها دیدند که ماراد در آنجا نشسته است و عمیقا در مدیتیشن جذب شده است.

بچه ها شگفت زده شده بودند، زیرا هیچگاه کسی را در معبد در آن ساعت ندیده بودند.. برخی از آنها برای تماس با دیگران بیرون رفتند، در حالی که چند نفر قبل از قدیس نشسته بودند.. علی رغم تلاش های آنها، ماراد پاسخ نداد یا چشم هایش را باز نکرد.

گله ها شروع به حدس زدن در مورد دولت ماهارا کردند.. بعضی ها فکر می کردند که او خسته است، خیلی خسته شده است تا صحبت کند، در حالی که دیگران فکر می کردند ممکن است روزه بگیرد و پیشنهاد می کنند که او غذا بدهد.. یکی از پسران یک تکه نان نزدیک به دهان ماهارا آورده بود و سعی داشت از او استفاده کند، اما هیچ پاسخی وجود نداشت.

بچه ها توسط وضعیت ماهارا گیج شدند.. او زنده به نظر می رسید، همانطور که بدن او گرم بود، اما هنوز کاملاً ساکت و ساکت بود.. برخی حتی تعجب می کردند که آیا او ممکن است یک روح یا یک موجود الهی باشد، اما آنها استدلال می کردند که هیچ روح جرأت نمی کند در حضور لرد شیوا باشد.

در نهایت، گله ها تصمیم گرفتند که ماهاراج را بازسازی کنند و اعتقاد داشتند که او موجودی الهی است.. آنها به جریان رفتند، آب آوردند و با احترام آن را بر روی پاهایش ریختند.. برخی از آنها او را با گل های وحشی تزئین کردند، یک گلبرگ را در اطراف گردن خود قرار دادند، در حالی که برخی دیگر غذاهای ساده مانند پیاز و نان را در برگ به عنوان ساده لوحی ساده لوحانه ارائه دادند.

گله ها به Maharaj خم شدند و مدتی را صرف آواز خواندن در حضور او کردند.. همانطور که خورشید تنظیم می کند، یکی از پسران به گروه یادآوری کرد که زمان بازگشت به روستا است، زیرا دیر شده و روستاییان ممکن است نگران عدم حضور خود باشند.. آنها موافقت کردند که داستان پیری را با بزرگان در روستا به اشتراک بگذارند تا بیشتر در مورد او یاد بگیرند.

صبح روز بعد، روستاییان که مشتاق دیدن sage بودند، به معبد رسیدند.. آنها Maharaj را در همان حالت مدیتیشن مانند شب قبل پیدا کردند، با نان ارائه شده هنوز دست نخورده است.. روستاییان شروع به حدس زدن در مورد هویت این مرد مقدس کردند و تعجب کردند که آیا او یک یوگی قدرتمند یا شاید حتی لرد شیوا بود.

برخی پیشنهاد کردند که ماهاراج را برای یک روند بزرگ به روستا بیاورید، در حالی که برخی دیگر از آنها هشدار می دادند و نمی خواستند مدیتیشن خود را مختل کنند.. داستان حضور Maharaj به سرعت گسترش یافت و یک پالانکین برای حمل او به روستا ترتیب داده شد.

کل روستا در این روند شرکت کردند، با بازی موسیقی و گل هایی که بر ماههاراج دوش گرفته بودند.. او را به معبد لرد هانومن در روستا آوردند و او را در یک صندلی بزرگ قرار دادند.. روستاییان تصمیم گرفتند که روزه بگیرند و در حضور خود دعا کنند و امیدوارند که شاهد وحی الهی باشند.

برای شگفتی همه، Gajanan Maharaj در نهایت چشم خود را باز کرد، بسیار به شادی روستاییان.. روستاییان با قرار دادن سر خود در پای خود، ارائه ساده لوحی، و آواز خواندن ستایش از یوگی ابراز کردند.

خبر این رویداد معجزه آسا به سرعت گسترش یافت و در سه شنبه آینده، مردم Pimpالگاون تصمیم گرفتند تا از شرگاون برای حضور در بازار بازدید کنند.. در حالی که وجود دارد، آنها داستان روح الهی را با مردم Shegaon به اشتراک گذاشتند و اعتقاد خود را مبنی بر اینکه یک قدیس بزرگ روستای خود را برکت داده است.

مردم Shegaon، از جمله Bankatlal، با اخبار این مرد مقدس مجذوب شده و مشتاق به یادگیری بیشتر در مورد او بودند.

این داستان نشان دهنده احترام و ایمان عمیق است که روستاییان در قدیس بودند و چگونه حضور الهی Gajanan Maharaj شادی و برکت را برای همه کسانی که با او مواجه بودند، به ارمغان آورد.

بازگشت Gajanan Maharaj به Shegaon

بانکی، همراه با همسرش، به Pimpالگاون سفر کرد تا Gajanan Maharaj را به Shegaon بازگرداند.. با دست های پیچ خورده، او فروتنانه از ماهارا خواست تا برگردد، به او یادآوری کرد که پانزده روز از زمانی که Shegaon را ترک کرده بود.. نبود ماهاراج مردم شگاون را به شدت نگران و ناراحت کرد و باعث شد خانواده احساس خالی و بی جان بودن کند.

Bankatlal یک سبد برای سفر Maharaj به ارمغان آورد و از او خواست تا به Shegaon بازگردد و تاکید کرد که جدایی بین معلم و شاگردانش غیر قابل تحمل است.. او اشاره کرد که بسیاری از عشایر در شگاون روزه دار بودند و منتظر بازگشت او بودند، زیرا عادت داشتند نعمت های روزانه خود را دریافت کنند.

بانک مرکزی تمایل خود را برای قربانی کردن زندگی خود اعلام کرد، اگر ماراد با او برنگشت.. با توجه به این درخواست صادقانه، Maharaj موافقت کرد و به سبد خرید، ترک Pimpalgaon برای Shegaon.. نقش Bankatlal به Akrura تشبیه شد که یک بار لرد کریشنا را از Gokul گرفته بود تا Mathura.

همانطور که آنها ترک کردند، ورشکستگی به مردم Pimpalgaon اطمینان داد که غمگین نیستند، توضیح می دهد که قدیس دور نیست و همیشه برای نعمت های خود در هر زمان که لازم باشد در دسترس خواهد بود.. او آنها را تشویق کرد تا در غیاب خود به پرستش ماهاراج ادامه دهند و در ایمان خود پایدار بمانند.

روستاییان از کلمات بانکدار سپاسگزار بودند و وضعیت را پذیرفتند.. همانطور که آنها سفر کردند، Maharaj با Bankatlal صحبت کرد، چای زدن او در مورد تمرین گرفتن اموال شخص دیگر با زور، نشان می دهد که Bankatlal "stealing" Maharaj از Pimpalgaon بود.

Maharaj ابراز نگرانی در مورد بازدید از خانه Bankatlal، اشاره به احساس ناراحتی.. او در مورد مشکلات مواجه شده توسط الهه Lakshmi، که توسط شیوه های خانگی Bankatlal محدود شده بود، اشاره کرد که او همچنین ممکن است با چالش های مشابه مواجه شود.

Bankatlal با فروتنی پاسخ داد و به Maharaj اطمینان داد که خانه او تنها به دلیل حضور Maharaj پایدار و مرفه است.. او اصرار داشت که هر جا کودک باشد، مادر به دنبال آن است و بنابراین ماراد مانند مادر بودن نباید نگران دیدن خانه اش باشد.

بانک مرکزی تاکید کرد که ثروت او هیچ معنایی در مقایسه با نعمت های ماهارا ندارد.. او اعلام کرد که خانه اش متعلق به ماهارا است و هیچ وابستگی به اموال مادی ندارد.. او همچنین به ماراد اطمینان داد که تنها درخواست او برای ماهارا بود تا به طور منظم از شرگاون دیدن کند، حتی اگر مانند گاوی که در جنگل به سر می برد، اما همیشه به خانه باز می گردد.

پس از متقاعد کردن Maharaj، Bankatlal او را به Shegaon برگرداند.. Maharaj مدتی قبل از ادامه سفر خود در Shegaon ماند.

این داستان نشان می دهد که وفاداری عمیقی از ورشکستگی و اهمیت پیوند معنوی بین معلم و همراهانش.. این همچنین نشان دهنده فروتنی و احترامی است که بانکدارال به ماهارا نزدیک می شود و اطمینان می دهد که حضور قدیس همچنان به برکت مردم شگاون ادامه می دهد.

داستان یک کشاورز به نام Bhaskar

حالا داستان دیگری به شما خواهم گفت.. روستایی به نام Adgaon در منطقه وارنا وجود داشت.. ماهارا تصمیم گرفت صبح زود به آنجا برود و از چشم مردم شگاون دوری کند.. ماراد به سرعت به عنوان باد حرکت کرد.. درست مثل هانومن، خیلی سریع آمد.. این ماه بود.. خورشید در اوج خود بود و آب کمیاب بود.. این یک تابستان شدید بود.

در ظهر، ماهارا به روستای آکولی رسید، جایی که خورشید می سوزد، و آب یافت نشد.. سوامی سامارث بسیار تشنه بود.. بدن او در عرق خشک شده بود، لب های او پاره شده بود، اما هیچ آب برای دیدن در هر نقطه وجود نداشت.

در آن زمان، یک کشاورز به نام Bhaskar در حال آبیاری مزرعه خود بود.. کشاورزان ارائه دهندگان غذا برای جهان هستند، اما سختی های بزرگی را تحمل می کنند.. کشاورزان آفتاب و تشنگی را تحمل می کنند.. در Akoli، آب به قدری کمیاب بود که ghee راحت تر از آب در دسترس بود.. Bhaskar آب را از روستای یک گلدان خاکی برای استفاده خود آورده بود.. او همچنین مقداری نان هم حمل کرد.

نگاهی به Maharaj او گفت: «من خیلی تشنه ام.. لطفا مقداری آب به من بدهید.. امتناع نکنید.. این یک فضیلت بزرگ برای آب دادن به تشنگی است.. بدون آب، زندگی نمی تواند پایدار باشد.. افراد ثروتمند آب را در امتداد جاده ها نصب می کنند.. اگر به این فکر کنید که چرا این کار را می کنند، خواهید فهمید.»

بن گفت: شما یک مرد لخت هستید.. با دادن آب چه فایده ای به دست می آورم؟?. واین برای کمک به افراد ناتوان و ضعیف است، نه برای کسانی که شما را دوست دارند.. در این صورت، عمل دادن به آب مفید است.. برای کسی مثل شما، گناه است.. کتاب مقدس می گوید که کمک به فقرا و نیازمندان خوب است، اما دادن آب به کسی مانند شما مانند پناه دادن به یک دزد است.. گناه خواهد بود.. آیا کسی به یک مار یا یک دزد در خانه اش پناه می برد؟?. هیچ کس نمی خواهد.. شما با التماس از خانه به خانه قوی شده اید و با اعمال خود بار می شوید.. من این آب را برای خودم آورده ام و آن را روی سرم حمل می کنم.. یک خط بر روی آرد من نگیرید.. آب به شما نمی دهم.. با من نگویید.. از اینجا دور شوید، شگفت زده می شوید.. افرادی مانند شما، که تنبل و غیر مولد هستند، دلیل تاسف ما در سراسر جهان هستند

شنیدن حرف های سخت بوهاکار، ماهاراج به سادگی لبخند زد و بدون هیچ چیزی نگفت.. کمی جلوتر رفت و چاه خشک را دید.. تصمیم گرفت به خوبی بنشیند.. برکات کار، دیدن ترک ماراج، شروع به صحبت با صدای بلند، "چرا شما در حال رفتن به آنجا?. چاه خشک است.. در آنجا آب وجود ندارد.. خوب استخوان خشک است.. آب در یک مایل وجود ندارد.. کجا می روید، احمق هستید؟»

پاسخ داد: آنچه شما می گویید درست است، اما من به هر حال تلاش خواهم کرد.. حتی اگر خیلی عاقل هستید، هنوز نمی توانید آب پیدا کنید.. من خودم را امتحان خواهم کرد.». ماهارا به خوبی رسید و بر روی سنگ نزدیک یک درخت نشست.. او چشمان خود را بسته و مراقبه کرد و ذهن خود را بر روی ناآرایی الهی، خدای مهربان جهان متمرکز کرد.

امام صادق(ع) فرمود: «ای خداوند، ای سلیمان، ای ابوبکر!. ای یهوه، این روستای آکولی از کمبود آب رنج می برد.. آب در هیچ چاهی باقی نمانده است.. با وجود تمام تلاش های انسانی، آب وجود ندارد.. من برای شما دعا می کنم، لطفاً به خوبی آب بدهید.. اعمال شما فراتر از درک است.. حتی یک گربه را از یک انبار آتش سوزی محافظت می کنید.. شما به عنوان یک ستون برای نجات Prahlad ظاهر شده اید.. شما که یک کوه را با انگشت کوچک خود بلند کردید، چه چیزی فراتر از قدرت شماست؟?. لطفا آب را به این چاه بدهید.. به خاطر خدای خود، شما را به عنوان یک خدای آشکار می کند.. برای Namdev، آب را در یک منطقه خشک پر کردید.. همان طور که برای Namdev انجام دادید، لطفا این کار را دوباره انجام دهید.»

شنیدن دعای صمیمانه ماهارا، بهار آب از چاه فوران کرد و آن را با آب تازه پر کرد.. این رویداد معجزه آسا توسط Bhaskar، که بی سخنرانی باقی مانده بود، مشاهده شد.. Maharaj آب و Bhaskar را نوشیدند و این را به طور کامل شگفت زده کرد.. نمی توانست چشمانش را باور کند.. این چاه برای دوازده سال خشک شده بود، اما در عرض چند لحظه پر از آب بود.. بوهاکار متوجه شد که ماراد یک فرد عادی نیست بلکه یک قدیس بزرگ است.. برکات کار خود را رها کرد و به ماهارا رفت و پاهایش را محکم نگه داشت و شروع به خواندن نماز کرد.

او گفت: «ای خداوند، مرا به خاطر نادانی من ببخش.. من عظمت تو را نشناختم.». «بارک» که پر از پشیمانی است، از او طلب بخشش کرد و گفت: «من اشتباهم را متوجه شدم، لطفاً به من رحم نشان بده.». ماهاراج، پر از دلسوزی، به Bhaskar گفت: "مشکل نکنید.. از حالا دیگر نیازی به حمل آب روی سرتان نخواهید داشت.». او گفت: «این امر برای شما آب است.. مراقب آن باشید و از آن برای کشاورزی خود استفاده کنید.»

امام حسین(ع) به امام حسین(ع) وعده داده است که او را به خوبی و شایسته زندگی می کند.. ماهاراج بالوت برکت داد و محل را ترک کرد.. به زودی خبر معجزه گسترش یافت و مردم شروع به جمع آوری کردند تا خوب ببینند.. مردم در اعداد بزرگ بودند، از آب روشن و شیرین که از چاه خشک ظاهر شده بود شگفت زده شدند.. همه می دانستند که این معجزه کار مقدس بزرگ، سوامی سامارات بود.. همه آنها از ماراد قدردانی کردند و گفتند: "او یک موجود الهی است که می تواند آب را به خوبی خشک کند.. حضور او مانند ناکتار است.»

Maharaj این مکان را ترک کرد و سفر خود را به Adgaon ادامه داد، جایی که مردم منتظر ورود او بودند.. حاجی در طول سفر خود به انجام معجزات زیادی ادامه داد و زندگی کسانی را که با او ملاقات کردند، تقویت کرد.. با نعمت های ماهارا، کمبود آب در Akoli حل شد و سال ها به خوبی کامل باقی ماند.. مردم Akoli برای همیشه از Maharaj سپاسگزار بودند که زندگی خود را با فیض الهی خود تغییر داد.

این داستان یکی از بسیاری است که نشان می دهد شفقت و قدرت Swami Samarth، که همچنان به هدایت و محافظت از وقف خود را حتی امروز.

قدرت ایمان

معجزات در فصل پنجم از Gajanan Vijay Granth همچنین قدرت تحول آفرینی ایمان را برجسته می کند.. اعتقاد راسخ به تخصیصات در ربانیت در مورد رویدادهای معجزه آسا به ارمغان آورد، و نشان داد که ایمان می تواند در واقع کوه ها را حرکت دهد و مداخله الهی را دعوت کند.. این که آیا چوپانان در Pimpalgaon یا Bapusaheb در Shegaon بودند، ایمان پایدار آنها به فیض Maharaj کاتالیزور معجزاتی بود که آنها تجربه کردند.

این موضوع با یک اصل معنوی گسترده تر بیان می کند که ایمان نیرویی قدرتمند است که قادر به فراتر رفتن از محدودیت های جهان مادی است.. این از طریق ایمان است که اختصاص می تواند با الهی ارتباط برقرار کند، نعمت ها و معجزات را به زندگی خود دعوت کند.. زندگی و معجزات Maharaj به عنوان یک گواهی به این واقعیت است که ایمان راسخ، همراه با فروتنی و وفاداری، می تواند منجر به تجارب معنوی عمیق شود.

نتیجه گیری

فصل پنجم از Gajanan Vijay Granth گنجینه ای از خرد معنوی و فضل الهی است که داستان هایی از تواضع، ایمان و معجزات را روایت می کند.. حضور Gajanan Maharaj در Pimpalgaon، بازگشت او به Shegaon، و درس های عمیق از شفقت و ایمان او را به تشویق اختصاص در سراسر جهان است.. با تأمل در این روایت ها، ما به آموزه های بی زمان ماهاری یادآوری می کنیم که بر اهمیت تواضع، شفقت و ایمان راسخ تأکید می کند.

همانطور که ما در داستان های فصل پنجم گرفتار می شویم، متوجه می شویم که آموزه های ماهاری امروز به همان اندازه که در زمان خود بودند، مرتبط هستند.. آنها یک نور راهنما برای هدایت چالش های زندگی ارائه می دهند، به ما یادآوری می کنند که تحقق معنوی واقعی در فروتنی، وفاداری و عمل دلسوزانه است.. ممکن است فیض الهی Gajanan Maharaj همچنان به برکت و الهام بخش ما در سفر معنوی ما ادامه دهد.