|| Gan Gan Ganat Bote ||

Shree Gajanan Maharaj Vijay Granth

Sura ya 5

Fahari ya Kimungu ya Gajanan Maharij

Gajanan Maharaj, mtakatifu anayeheshimiwa sana kutoka Shegaon, Maharashtra, anajulikana kwa hekima yake nyingi ya kiroho na matendo yake ya kimuujiza.. Maisha na mafundisho yake yameendelezwa katika andiko takatifu, Gajajanan Vijay Granth, ambalo hutumika likiwa nuru yenye kuongoza kwa waabudu wake.. Sura ya 5 ya andiko hilo ni ya maana hasa, kwa kuwa yasimulia miujiza kadhaa na miingiliano ya kimungu inayokazia neema na huruma isiyo na mipaka ya Maharaj.. Katika makala hii ya blogu, tutachunguza kiini cha Sura ya 5

Mtumishi Mnyenyekevu wa Mungu

Sura ya 5 yaanza kwa kukiri kwa unyenyekevu kwamba mwabudu huyo anahisi hafai na hana uwezo, ikionyesha kwamba hastahili kupokea kibali cha Mungu.. Unyenyekevu huo unarudiwa - rudiwa katika mafundisho ya Gajanan Maharaj, ukikazia kwamba ujitoaji wa kweli wategemea kutambua mipaka ya mtu na kujisalimisha kwa Mungu.. Kuungama kwa moyo wote kwaweka msingi wa matukio ya kimuujiza yanayotendeka, kukikazia wazo la kwamba mara nyingi wale wanaokaribia kwa unyenyekevu na weupe wa moyo hupewa kibali cha Mungu.

Mwendo wa Pimpalgaon

Siku moja, Gajan Maharaj alitembelea kijiji cha Pimpalgaon, chenye hekalu la kale la Hemadpanti lililowekwa wakfu kwa Bwana Shiva, kilicho msituni.. Maharaj aliingia hekaluni na kuketi akitafakari kwa kina, akitwaa uwanda (mahali pake) mbele ya mungu wa Shiva.

Jioni ilipokaribia, wachungaji wa kijiji hicho walikuwa wakirudi nyumbani pamoja na ng'ombe wao.. Walisimama karibu na hekalu ili kuwanywesha ng'ombe wao kwenye kijito kilichokuwa karibu.. Baadhi ya wachungaji waliamua kuingia hekaluni ili kumheshimu Bwana Shiva.. Walishangaa kumwona Maharij akiketi hapo, akitafakari kwa makini sana.

Watoto walishangaa, kwa kuwa hawakuwa wamemwona mtu yeyote akitafakari hekaluni saa hiyo.. Baadhi yao walitoka nje na kuwaita wengine, na wachache wao walibaki wameketi mbele ya mtakatifu huyo.. Licha ya jitihada zao, Maharaj hakuitikia wala kufungua macho yake.

Wachungaji walianza kukisia kuhusu jimbo la Maharaj.. Wengine walifikiri alikuwa mtu mwenye hekima aliyechoka, aliyechoka sana kuweza kusema, hali wengine waliamini kwamba alikuwa akifunga na kudokeza amtolee chakula.. Mmoja wa wavulana hao alileta kipande cha mkate karibu na mdomo wa Maharaj, akijaribu kumwamsha, lakini hakukuwa na itikio lolote.

Wavulana hao walishangazwa na hali ya Maharaj.. Alionekana akiwa hai, mwili wake ulipokuwa na joto, lakini alibaki kimya kabisa.. Wengine hata walijiuliza kama yeye ni roho au ni mtu wa kimungu, lakini walifikiri kwamba hakuna roho ambayo ingethubutu kuwa mbele ya Bwana Shiva.

Hatimaye, wachungaji waliamua kumheshimu Maharij, wakimwamini kuwa mungu.. Walienda kwenye kijito hicho, wakaleta maji, na kukimwaga kwa staha juu ya miguu yake.. Wengine walimpamba kwa maua ya mwituni, wakiweka shada kuzunguka shingo yake, huku wengine wakimpa chakula sahili, kama vile vitunguu na mkate, kwenye jani kama vile budya (toleo).

Wachungaji walimwinamia Maharaj na kutumia wakati fulani kuimba nyimbo za ibada mbele zake.. Jua lilipotua, mmoja wa wavulana hao alikumbusha kikundi hicho kwamba ulikuwa wakati wa kurudi kijijini, kwa kuwa ulikuwa ukichelewa na huenda wanakijiji wakawa na wasiwasi kuhusu kutokuwapo kwao.. Walikubali kuwaeleza wazee wa kijiji hicho hadithi kuhusu mtu mwenye hekima ili wajifunze mengi zaidi kumhusu.

Asubuhi iliyofuata, wanakijiji, wakiwa na hamu ya kuwaona wenye hekima, walifika hekaluni.. Walimpata Maharaj akiwa katika kikao kilekile cha kutafakari jioni iliyotangulia, mkate uliotolewa bado haukuwa umeguswa.. Wanakijiji walianza kukisia - kisia kuhusu mtu huyo mtakatifu, wakishangaa kama alikuwa yogi mwenye nguvu au labda hata Bwana Shiva mwenyewe.

Baadhi yao walipendekeza kumleta Maharaj katika kijiji hicho kwa ajili ya mwandamano mkubwa, huku wengine wakisihi kuwe na tahadhari, wakitaka kusumbua kutafakari kwake.. Simulizi la kuwapo kwa Maharaj lilisambaa haraka, na baraza la watu lilipangwa kumpeleka kijijini.

Kijiji chote kilishiriki katika msafara huo, huku muziki ukichezwa na maua yakimmwagia Maharij.. Wakampeleka kwenye hekalu la Mola wake Mlezi, Haluman, katika kijiji chao, na kumlaza juu ya viti vikubwa.. Wanakijiji waliamua kufunga na kutoa sala mbele yake, wakitumaini kushuhudia ufunuo wa kimungu.

Kwa mshangao wa kila mtu, Gajanan Maharij hatimaye alifungua macho yake, kwa shangwe ya wanakijiji.. Wanakijiji walionyesha ujitoaji wao kwa kuweka vichwa vyao miguuni, kwa kutoa kedya, na kuimba sifa za yogi.

Habari za tukio hilo la kimuujiza zilienea haraka, na Jumanne iliyofuata, watu wa Pimpalgaon waliamua kumtembelea Shegaon ili kuhudhuria soko.. Walipokuwa huko, waliwasimulia watu wa Shegaon kuhusu mtu mwenye hekima kutoka kwa Mungu, wakionyesha imani yao kwamba mtakatifu mkuu alikuwa amebariki kijiji chao.

Watu wa Shegaon, kutia ndani Bankatlal, walivutiwa sana na habari za mtu huyo mtakatifu na walikuwa na hamu ya kujifunza mengi zaidi kumhusu.

Simulizi hilo latoa kielezi cha staha na imani yenye kina ambayo wanakijiji walikuwa nayo katika mtakatifu huyo, na jinsi kuwapo kwa kimungu kwa Gajan Maharaj kuliwaletea shangwe na baraka wote waliokutana naye.

Kurudi kwa Gajanan Maharaj Shegaon

Bankatlal, akiwa ameandamana na mke wake, alisafiri kwenda Pimpalgaon ili kumrudisha Shegaon Gajan Maharaj.. Akiwa amekunja mikono, kwa unyenyekevu alimwomba Maharij arudi, akimkumbusha kwamba ilikuwa siku kumi na tano tangu alipoondoka Shegaon.. Kutokuwapo kwa Maharaj kulikuwa kumewaacha watu wa Shegaon wakiwa na wasiwasi na kufadhaika sana, kukifanya familia ihisi kuwa tupu na bila uhai.

Bankatlal alileta mkokoteni kwa ajili ya safari ya Maharaj na akamsihi arudi Shegaon, akikazia kwamba mtengano kati ya mwalimu huyo na wanafunzi wake haukuvumilika.. Alitaja kwamba wengi wa waabudu wa Maharaj katika Shegaon walikuwa wanafunga na kungoja arudi, kwa kuwa walikuwa wamezoea kupokea baraka zake za kila siku.

Bankatlal alionyesha nia yake ya kudhabihu uhai wake mwenyewe ikiwa Maharij hangerudi naye.. Akiguswa na ombi hilo la moyo mweupe, Maharaj alikubali na kuingia ndani ya mkokoteni, akiacha Pimpalgaon kwenda Shegaon.. Kazi ya Bankatlal ilifananishwa na ile ya Akrura, ambaye wakati mmoja alikuwa amemchukua Bwana Krishna kutoka Gokul hadi Matura.

Walipokuwa wakiondoka, Bankatlal aliwahakikishia watu wa Pimpalgaon wasihuzunike, akieleza kwamba mtakatifu huyo hakuwa akienda mbali naye angepatikana sikuzote kwa baraka zao wakati wowote ilipohitajiwa.. Aliwatia moyo waendelee kumwabudu Maharij wakati wa kutokuwapo kwake na kubaki imara katika imani yao.

Wanakijiji walishukuru kwa maneno ya Bankatlal na kukubali hali hiyo.. Walipokuwa wakisafiri, Maharaj alizungumza na Bankatlal, akimdhihaki kuhusu zoea la kuchukua mali za mtu mwingine kwa nguvu, akidokeza kuwa Bankatlal alikuwa "akiwinda" Maharaj kutoka Pimpalgaon.

Maharaj alieleza wasiwasi wake kuhusu kuzuru nyumba ya Bankatlal, akidokeza hisi ya kutotulia.. Alisema juu ya magumu yanayokabiliwa na hata Goddes Lakshmi, aliyekuwa amelazimishwa na mazoea ya nyumbani ya Bankatlal, akidokeza kwamba yeye pia akabili magumu kama hayo.

Bankatlal aliitikia kwa unyenyekevu, akimhakikishia Maharij kwamba nyumba yake ilikuwa imara na yenye ufanisi kwa sababu ya kuwapo kwa Maharaj.. Alisisitiza kwamba mahali popote mtoto anapokuwa, mama afuata, na kwa hiyo Maharij, akiwa kama mama, hapaswi kuwa na wasiwasi juu ya kuzuru nyumbani kwake.

Bankatlal alikazia kwamba mali yake haikuwa na maana yoyote kwake ikilinganishwa na baraka za Maharij.. Alitangaza kwamba nyumba yake ilikuwa ya Maharaj naye hakupenda vitu vya kimwili.. Pia alimhakikishia Maharaj kwamba ombi lake pekee lilikuwa Maharij kumtembelea Shegaon kwa ukawaida, hata kama alitanga - tanga kwingineko kama ng'ombe anayelisha msituni lakini hurudi nyumbani sikuzote.

Baada ya kumsadikisha Maharaj, Bankatlal alimrudisha Shegaon.. Maharij alikaa Shegaon kwa muda fulani kabla ya kuendelea na safari yake kwingineko.

Simulizi hili lakazia ujitoaji wenye kina wa Bankatlal na umuhimu wa kifungo cha kiroho kati ya mwalimu huyo na wafuasi wake.. Pia inaonyesha unyenyekevu na staha ambayo Bankatlal aliikaribia Maharaj, akihakikisha kwamba kuwapo kwa mtakatifu huyo kuliendelea kuwabariki watu wa Shegaon.

Simulizi la mkulima anayeitwa Bhaskar

Sasa nitakusimulia hadithi nyingine.. Kulikuwa na kijiji kiitwacho Adgaon katika eneo la Varhad.. Maharij aliamua kwenda huko asubuhi na mapema, akiepuka macho ya watu wa Shegaon.. Maharij alisonga kwa kasi kama upepo.. Kama tu Hanuman, alifika haraka.. Ulikuwa mwezi wa Vaishakh.. Jua lilikuwa kwenye kilele chake, na maji yalikuwa haba.. Kulikuwa na majira ya kiangazi yenye shughuli nyingi.

Saa sita mchana, Maharaj alifika kwenye kijiji cha Akoli, ambapo jua lilikuwa kali sana, na hakukuwa na maji ya kupatikana.. Swami Samarth alikuwa na kiu sana.. Mwili wake ulilowa jasho, midomo yake ilikuwa imekauka, lakini hakukuwa na maji ya kuonekana mahali popote.

Wakati huo, mkulima mmoja anayeitwa Bhaskar alikuwa akimwagilia shamba lake maji.. Wakulima ni wakulima wanaoandaa chakula kwa ajili ya ulimwengu, lakini wanavumilia magumu makubwa.. Wakulima huvumilia jua kali na kiu.. Huko Akoli, maji yalikuwa haba sana hivi kwamba ilikuwa rahisi kupatikana kuliko maji.. Bhaskar alikuwa ameleta maji kutoka kijiji hicho katika chungu cha udongo kwa ajili ya matumizi yake mwenyewe.. Alibeba mkate pia.

Maharaj alikaribia Baskar na kuomba maji, akisema, faida yangu ni kubwa sana.. Tafadhali nipe maji.. Usikatae.. Ni wema mkubwa kuwapa maji wenye kiu.. Bila maji, uhai hauwezi kutegemezwa.. Matajiri huweka maji kando ya barabara.. Na mkifikiri ni kwa nini basi hakika hilo ni kosa kwenu.

Bhaskar akajibu, ▶ Nyinyi ni askari uchi.. Nitakuwa na wema gani wa adili kwa kukupa maji?. Wema wa adili ni kwa kuwasaidia walio dhaifu na walio dhaifu, si kwa ajili ya watu kama wewe.. Kwa wenye uhitaji, tendo la kutoa maji ni lenye wema - adili.. Lakini kwa mtu kama wewe, ingekuwa dhambi.. Maandiko husema kwamba kusaidia maskini na wenye uhitaji ni jambo lenye wema - adili, lakini kumpa mtu kama wewe maji ni kama kumpa mwizi kinga.. Ingekuwa dhambi.. Je, mtu yeyote angejificha nyoka au mwizi ndani ya nyumba yao?. Hakuna mtu ambaye angeweza kufanya hivyo.. Umekuwa mwenye nguvu kwa kuomba - omba nyumba kwa nyumba, ukiwa mzigo wenye kulemea kwa matendo yako.. Nilijiletea maji haya, nikiyabeba kichwani mwangu.. Don Nadinet akichora kamba kwenye unga wangu.. Wala mimi sikufaeni kitu mbele ya Mwenyezi Mungu.. Don58t alinitetea.. Basi toka! Hakika wewe u miongoni mwa walio duni.. Kama mnavyo starehe nao, basi hakika sisi tutakuwa wenye kudhulumu.

Akisikia maneno makali ya Bhaskar, Maharaj alitabasamu na kuondoka bila kusema chochote.. Alisonga mbele kidogo na kuona kisima kikavu.. Aliamua kuketi kando ya kisima hicho.. Bhaskar, akimwona Maharaj akiondoka, alianza kusema kwa sauti kubwa, Kwani unaenda huko?. Kisima hicho ni kikavu.. Hakuna maji.. Kisima ni kikavu.. Hakuna maji ndani ya kilometa moja hivi.. Mnakwenda wapi?

Maharaj akajibu, ▶ Unalosema ni kweli, lakini hata hivyo nitajaribu.. Hata ikiwa wewe ni mwenye hekima sana, bado ungeweza kupata maji.. Basi nyinyi hamtanizidishia ila khasara tu.. Maharij alifika kisimani na kuketi juu ya jiwe karibu na mti.. Alifunga macho yake na kutafakari, akikaza akili yake juu ya Narayan wa kimungu, Bwana wa ulimwengu mwenye huruma.

Maharij alisali, O Vamana, O Vasudava, O Pradyumna, O Raghava, O Vitthal, O Narahari!. Ewe Mola Mlezi wetu! Hakika mji huu una rangi mbali mbali na maji.. Hakuna maji katika kisima chochote.. Licha ya jitihada zote za wanadamu, hakuna maji.. Kwa hiyo, nasali kwako, tafadhali nipe maji haya.. Hakika nyinyi bila ya shaka mmo katika kauli inayo khitalifiana.. Hata unamlinda paka kutokana na rundo la nyasi kavu.. Ulitokea ukiwa nguzo ya wokovu wa Prahlad.. Wewe, uliyeinua mlima kwa kidole chako kidogo, huwezi kufanya nini?. Tafadhali mpe kisima hiki maji.. Kwa ajili ya mtumishi wako Dadaji Pant, mlidhihirisha kuwa mungu.. Kwa Namdev, ulijaza maji katika eneo kavu.. Kama ulivyofanya kwa Namdev, tafadhali fanya hivi tena hapa."

Aliposikia sala ya Maharij ya kutoka moyoni, chemchemi ya maji ilibubujika kutoka kisimani na kulijaza maji safi.. Tukio hilo la kimuujiza lilishuhudiwa na Baskar, aliyeachwa bubu.. Maharaj alikunywa maji, na Bhaskar, alipoona hili, alitatanika kabisa.. Aliweza kuamini macho yake.. Kisima hicho kilikuwa kimekauka kwa miaka kumi na miwili, lakini baada ya muda, kilijazwa maji.. Bhaskar alitambua kwamba Maharaj hakuwa mtu wa kawaida bali mtakatifu mkubwa.. Bhaskar aliacha kazi yake na kukimbilia Maharij, akishikilia miguu yake kwa nguvu na kuanza kukariri sala.

Akasema: Mola wangu Mlezi! Nisamehe kwa sababu ya ilimu yangu.. Nami sikutambua ukuu wako.". Bhaskar, akiwa amejawa na majuto, aliomba msamaha, akisema: "Nimesha ona kosa langu, tafadhali nisamehe.". Maharaj, mwenye huruma nyingi, alimwambia Bhaskar, "Usifadhaike.. Kuanzia sasa, hutahitaji kubeba maji kichwani.". Maharaj alisema: "Masima haya yamejazwa maji.. Itunze na uutumie kwa kilimo chako."

Bhaskar, ambaye sasa amejitoa sana, alimwahidi Maharij kwamba angetunza kisima na kuishi maisha ya uadilifu.. Maharaj alimbariki Bhaskar na kuondoka mahali hapo.. Upesi, habari za muujiza huo zikaenea, na watu wakaanza kukusanyika kuona kisima hicho.. Watu wengi walikuja, wakishangazwa na maji matamu yaliyokuwa yameonekana kutoka katika kisima kilichokauka.. Kila mtu alitambua kwamba muujiza huo ulikuwa kazi ya mtakatifu mkuu, Swami Samarth.. Wote walimsifu Maharaj, wakisema, "Yeye ni kiumbe cha kimungu awezaye kutoa maji katika kisima kikavu.. Na hakika yeye mwenyewe bila ya shaka ni kama maji mazuri.

Maharij aliondoka mahali hapo na kuendelea na safari yake kwenda Adgaon, ambako watu walimngoja.. Maharij aliendelea kufanya miujiza mingi wakati wa safari yake, akitia moyo maisha ya wale waliokutana naye.. Maharaj alipopata baraka, uhaba wa maji ulisuluhishwa huko Akoli, na kisima kilibaki kikiwa kimejaa maji kwa miaka mingi ijayo.. Watu wa Akili walimshukuru Maharij milele, aliyebadili maisha yao kwa neema yake ya kimungu.

Hadithi hii ni moja ya nyingi zinazoonyesha huruma na uwezo wa Swami Samarth, ambaye anaendelea kuwaongoza na kuwalinda waabudu wake hata leo.

Nguvu za Imani

Miujiza inayotajwa katika Sura ya 5 ya kitabu cha Gajan Vijay Granth inaonyesha pia nguvu za imani zinazobadilika.. Imani isiyoyumba - yumba ya waabudu katika mungu wa Maharij Mariamu ilileta matukio ya kimuujiza, ikionyesha kwamba imani yaweza kwa kweli kuhamisha milima na kualika mwingilio wa kimungu.. Iwe ni wachungaji katika Pimpalgaon au Bapusaheb huko Shegaon, imani yao thabiti katika Maharaj Nas ndiyo iliyowachochea kufanya miujiza.

Kichwa hicho cha habari chafanana na kanuni pana ya kiroho kwamba imani ni kani yenye nguvu iwezayo kushinda mipaka ya ulimwengu wa vitu vya kimwili.. Ni kupitia imani kwamba wajitoaji waweza kuungana na Mungu, wakialika baraka na miujiza katika maisha zao.. Maisha na miujiza ya Maharaj ni uthibitisho wa kwamba imani isiyoyumba - yumba, pamoja na unyenyekevu na ujitoaji, yaweza kuongoza kwenye maono makubwa ya kiroho.

Conclusion

Sura ya 5 ya Gajanan Vijay Grant ni hazina yenye thamani ya hekima ya kiroho na neema ya kimungu, ikifafanua hadithi za unyenyekevu, imani, na miujiza.. Gajan Maharaj Ugandas akiwa katika Pimpalgaon, kurudi Shegaon, na masomo muhimu ya huruma na imani aliyowafundisha yanaendelea kuwachochea wafuasi ulimwenguni pote.. Kwa kutafakari masimulizi hayo, tunakumbushwa juu ya mafundisho yenye kudumu ya Maharaj, ambayo yanakazia umuhimu wa unyenyekevu, huruma, na imani isiyoyumba - yumba.

Tunapochunguza kwa makini hadithi za Sura ya 5, tunapata kwamba mafundisho ya Maharaj Namas yanafaa leo kama yalivyokuwa katika siku zake.. Wao hutoa nuru yenye kuongoza ya kupitia magumu ya maisha, wakitukumbusha kwamba utimizo wa kweli wa kiroho wategemea unyenyekevu, ujitoaji, na tendo la huruma.. Na fadhili za kimungu za Gajanan Maharaj ziendelee kutubariki na kutuchochea katika safari yetu ya kiroho.