|| Gan Gan Ganat Bote ||

Shree Gajanan Maharaj Vijay Granth

Bölüm 5

Gajanan Maharaj'ın İlahi Gracei

Gajanan Maharaj, Shegaon'dan gelen bir aziz, Maharashtra, derin ruhsal bilgeliği ve mucizevi eylemleriyle bilinir.. Onun hayatı ve öğretileri kutsal kitaplarda kronikleşmiştir, Gajanan Vijay Granth, bu da onun adanmışları için bir kılavuz ışık olarak hizmet eder.. Bu yazının 5. bölümü özellikle önemlidir, çünkü Maharaj'ın sınırsız lütfu ve merhametini vurgulayan birkaç mucize ve ilahi müdahale anlatıyor.. Bu blog yazısında, Bölüm 5'in özünü inceleyeceğiz

Allah'ın izniyle

Bölüm 5, kendini değersiz ve güçsüz hissetmenin mütevazi kabuliyle başlar, ilahi lütuf almada yetersizlik duygusu ifade eder.. Bu alçakgönüllülük, Gajanan Maharaj'ın öğretilerinde tekrarlanan bir temadır, gerçek bağlılıkın bir sınırlamayı tanıması ve ilahiye teslim edilmesidir.. Aklın yürekli itirafı, ortaya çıkan mucizevi olaylar için sahneyi ayarlar, ilahi lütufun genellikle alçakgönüllülük ve samimiyetle yaklaşmış olanlara verilir.

Pimpalgaon

Bir gün Gajanan Maharaj Pimpalgaon'u ziyaret etti, ormanda bulunan eski Hemadpanti tarzı bir tapınakla.. Maharaj tapınaka girdi ve derin meditasyonda oturdu, pedmasana (lotus pozisyonu) Shiva deity önünde.

Akşam yaklaştıkça, köy herdsmen eve sığırlarıyla döndü.. Yakındaki bir akışta sığırlarını suya yakın durdular.. Herdsmen'in bazıları, Rab Shiva'ya saygılarını ödemek için tapınaka girmeye karar verdi.. Sürprizlerine göre, orada oturan Maharaj'ı derinden meditasyonda absorbe ettiler.

Çocuklar, o saatte tapınakta hiçbir zaman kimsenin meditasyonunu görmedikleri için şaşırdılar.. Bazıları başkalarını aramak için dışarı çıktı, birkaçı azizten önce oturuyordu.. Onların girişimlerine rağmen, Maharaj gözlerini cevap vermedi veya açmadı.

Herdsmen Maharaj'ın durumu hakkında spekülasyon yapmaya başladı.. Bazıları yorgun bir bilge olduğunu düşünüyordu, konuşmak için çok tükenmişti, diğerleri ona biraz yiyecek teklif edebilir ve önerdi.. Çocuklardan biri, Maharaj'ın ağzına yakın bir ekmek getirdi, onu kullanmaya çalıştı, ama yanıt yoktu.

Çocuklar Maharaj'ın durumu tarafından şaşkına çekildi.. O canlı görünüyordu, vücudun sıcak olduğu gibi, yine de tamamen sessiz kaldı.. Bazıları bir ruh ya da tanrısal bir varlık olabileceğini bile merak etti, ancak hiçbir ruhun Lord Shiva'nın varlığına cüret edemeyeceğini düşündüler.

Sonunda, herdsmen Maharaj'a saygı göstermeye karar verdi, ona ilahi bir varlık olduğuna inanıyordu.. Akışa gittiler, su getirdiler ve saygılı bir şekilde ayaklarının üzerine döküldüler.. Bazıları onu vahşi çiçeklerle süsledi, boynuna bir garland koydu, diğerleri de soğan ve ekmek gibi basit yiyecekler teklif etti, naifdya (offering) gibi bir yaprak.

Herdsmen Maharaj'a eğildi ve varlığında sadakat şarkıları şarkı söyleyen bir süre geçirdi.. Güneş seti olarak, çocuklardan biri grubun köye dönme zamanı olduğunu hatırlattı, çünkü geç kalmış ve köylüler yokluğu konusunda endişelenebilir.. Köydeki yaşlılarla onun hakkında daha fazla bilgi sahibi olmanın hikayesini paylaşmaya karar verdiler.

Ertesi sabah, köylüler, bilgeleri görmeye istekli, tapınağa geldi.. Maharaj'ı önceki akşam olduğu gibi aynı meditatif duruşta buldular, sunulan ekmek hala dayanılmazdı.. Köyler bu kutsal adamın kimliği hakkında spekülasyon yapmaya başladı, güçlü bir yogi ya da belki de Lord Shiva'nın kendisi olup olmadığını merak etti.

Bazıları Maharaj'ı büyük bir süreç için köye getirmeyi teklif etti, diğerleri dikkatli bir şekilde, meditasyonunu rahatsız etmek istemedi.. Maharaj'ın varlığının hikayesi hızla yayıldı ve bir palanquin onu köye taşımak için düzenlenmiştir.

Tüm köy süreç içinde katıldı, müzik çalarak ve çiçekler Maharaj'da duş aldı.. Onu köyde Lord Hanuman tapınağına getirdiler ve büyük bir koltukta koydular.. Köyler hızla karar verdi ve varlığında dualar sunmaya karar verdi, ilahi bir vahiye tanık olmayı umuyordu.

Herkesin şaşkınlığı için Gajanan Maharaj sonunda gözlerini açtı, köylülerin neşesine.. Köyler, başlarını ayaklarına koyarak, naivedya'yı teklif ederek ve yogi'nin övgülerini dile getirdiler.

Bu mucizevi olayın haberi hızla yayıldı ve ertesi Salı günü Pimpalgaon halkı piyasaya katılmaya karar verdi.. Oradayken, Shegaon halkıyla ilahi bilgelerin hikayesini paylaştılar, büyük bir azizin köylerini kutsadığını söylediler.

Bankatlal da dahil olmak üzere Shegaon halkı bu kutsal adamın haberi tarafından ilgilendi ve onunla ilgili daha fazla bilgi edinmek için istekliydi.

Bu hikaye, köylülerin azizte sahip olduğu derin saygı ve inancını ve Gajanan Maharaj'ın ilahi varlığının, onunla karşılaşan herkese sevinç ve kutsama getirdi.

Gajanan Maharaj'ın Shegaon'a dönüşü

Bankatlal, karısına eşlik etti, Gajanan Maharaj'ı Shegaon'a geri getirmek için Pimpalgaon'a gitti.. Katlanmış ellerle, Maharaj'ın geri dönmesini istedi, Shegaon'u terk ettiği için on beş gün olduğunu hatırlatıyordu.. Maharaj'ın yokluğu Shegaon halkı derinden endişelendi ve sıkıntıya uğradı, ev boş ve hayatsız hissediyordu.

Bankatlal Maharaj'ın seyahati için bir araba getirdi ve Shegaon'a geri dönmesini istedi, guru ve öğrencilerin arasındaki ayrımın dayanılmaz olduğunu fark etti.. Shegaon'daki birçok Maharaj'ın yığınlarının oruç olduğunu ve günlük nimetlerini almaya alıştıklarını belirtti.

Bankatlal, Maharaj'ın onunla geri dönmediği takdirde kendi hayatını feda etme isteğini dile getirdi.. Bu samimi savunma tarafından dokunuldu ve arabaya girdi, Pimpalgaon'u Shegaon için terk etti.. Bankatlal'ın rolü, Lord Krishna'yı Gokul'dan Mathura'ya bir kez almış olan Akrura'ya benziyordu.

Onlar ayrıldıkları gibi, Bankatlal Pimpalgaon halkının üzgün olamayacağını, azizin ne zaman ihtiyaç duyulduğuna dair açıklamalarını sağladı.. Onları yokluğunda Maharaj'a ibadet etmeye ve imanlarında ısrar etmeye teşvik etti.

Köylüler, Bankatlal'ın sözleri için minnettardı ve durumu kabul etti.. Seyahat ettikleri gibi, Maharaj, Bankatlal'a konuştu, onu bir başkasının mallarını zorla alma pratiği hakkında konuştu, Bankatlal'ın Pimpalgaon'dan “öğrenme” Maharaj olduğunu öne sürdü.

Maharaj, Bankatlal'ın evini ziyaret etme konusunda endişelerini dile getirdi, bir rahatsızlık duygusunda ipucu verdi.. Bankatlal'ın ev uygulamaları tarafından kısıtlanmış olan Tanrıça Lakshmi tarafından karşı karşıya kaldığı zorluklarda da benzer zorluklarla karşılaşabileceğini belirtti.

Bankatlal alçakgönüllü bir şekilde cevap verdi, çünkü evinin Maharaj'ın varlığı nedeniyle sadece istikrarlı ve müreffeh olduğunu.. Bir çocuğun nerede olduğu konusunda ısrar etti, anne takip etti ve bu yüzden Maharaj, bir anne gibi olmak, evini ziyaret etmekten endişe duymamalıdır.

Bankatlal servetinin Maharaj'ın kutsamalarına kıyasla ona hiçbir şey ifade ettiğini vurguladı.. Evinin Maharaj'a ait olduğunu ve maddi mülklere ek olmadığını açıkladı.. Ayrıca Maharaj'a tek isteğinin Shegaon'u düzenli olarak ziyaret etmesi için, ormandaki grazes gibi başka bir yerde dolaşmış olsa da, her zaman eve döner.

Maharaj'ı ikna ettikten sonra, Bankatlal onu Shegaon'a geri getirdi.. Maharaj, başka yerlerde yolculuğu devam etmeden önce Shegaon'da kaldı.

Bu hikaye, Bankatlal'ın derin bağlılıklarını ve guru ile onun adanmışları arasındaki ruhsal bağın önemini vurgulamaktadır.. Ayrıca, Bankatlal'ın Maharaj'a yaklaştığı alçakgönüllülüğü ve saygıyı da gösteriyor, azizin varlığının Shegaon halkını kutsaymasını sağlıyor.

Bhaskar adında bir çiftçinin hikayesi

Şimdi size başka bir hikaye anlatacağım.. Varhad bölgesinde Adgaon adında bir köy vardı.. Maharaj sabah erken gitmeye karar verdi, Shegaon halkının gözlerinden kaçındı.. Maharaj rüzgar kadar hızlı taşındı.. Tıpkı Hanuman gibi, çabucak geldi.. Vaishakh ayıydı.. Güneş onun zirvesindeydi ve su azdı.. Yoğun bir yaz oldu.

Noon'da, Maharaj Akoli köyüne ulaştı, güneşin battığı yere ve bulunacak su yoktu.. Swami Samarth çok susuzdu.. Vücudu tertemiz oldu, dudakları parlamıştı, ama hiçbir yerde görülecek bir su yoktu.

O zamanlar, Bhaskar adında bir çiftçi onun alanını sulandırdı.. Çiftçiler dünyaya yiyecek sağlayıcılarıdır, ancak büyük zorluklara katılmaktadır.. Çiftçiler güneş ve susuzluklara katılmaktadır.. Akoli'de, su o kadar azdı ki ghee sudan daha kolaydı.. Bhaskar, kendi kullanımı için bir toprak potunda köyden su getirdi.. Ayrıca bazı ekmek taşıdı.

Maharaj yaklaştı Bhaskar ve su istedi, “Ben çok susuzum.. Lütfen bana biraz su verin.. Reddetmeyin.. Suya su vermek için harika bir erdemdir.. Su olmadan, hayat devam edilemez.. Zengin insanlar su yüklü yollar boyunca duruyor.. Bunu neden yaptıklarını düşünüyorsanız, anlayacaksınız.”

Bhaskar cevap verdi, “Sen çıplak bir adamsın.. Size su vererek hangi erdem kazanacağım?. Virtue yardımsız ve zayıflara yardım etmek için, sizin gibi insanlar için değil.. İhtiyaç için, su verme eylemi erdemlidir.. Ama senin gibi biri için, bu bir günah olurdu.. Kitaplar yoksullara ve ihtiyaç duyulana yardım etmenin virtüz olduğunu söylüyor, ancak senin gibi birine su vermek hırsıza sığınmak gibidir.. Bu bir günah olurdu.. Birisi evinde bir yılan ya da hırsız tutar mı?. Hiç kimse olmazdı.. Evden eve gitmek için güçlü büyüdün, eylemlerinizle bir yük haline geldi.. Bu suyu kendim için getirdim, kafamda taşıdım.. Benim unımda bir çizgi çizmeyin.. Size herhangi bir su vermeyeceğim.. Benimle yalvarmayın.. Buradan uzak durun, sen sincap.. Sizin gibi insanlar, tembel ve üretken olan insanlar, dünya çapında talihsiz olmamızın nedenidir.”

Bhaskar'ın sert sözlerini duymak, Maharaj sadece gülümsedi ve hiçbir şey söylemeden ayrıldı.. Biraz daha ileri gitti ve iyi bir kuru gördü.. İyi oturmaya karar verdi.. Bhaskar, Maharaj'ı görmeye başladı, yüksek sesle konuşmaya başladı, “Neden oraya gidiyorsunuz?. İyi kurudur.. Orada su yok.. İyi kemik kurudur.. Bir mile içinde su yok.. Nereye gidiyorsunuz, aptal mısın?”

Maharaj cevap verdi, “Söylediğiniz şey doğru, ama yine de deneyeceğim.. Çok bilge olsanız bile, hala su bulamazsın.. Bu yüzden kendi başıma deneyeceğim.”. Maharaj iyi ulaştı ve bir ağacın yakınında bir taşta oturdu.. Gözlerini kapatıp meditasyon yaptı, zihnini ilahi Narayan'a, dünyanın merhametli Lorduna yoğunlaştırdı.

Maharaj, “Ey Tanrı, O Vamana, O Vasudeva, O Pradyumna, O Raghava, O Vitthal, O Narahari!. Ey Rab, Akoli'nin bu köyü su kıtlığıyla acı çekiyor.. Herhangi bir kuyuda kalan su yoktur.. Tüm insan çabalarına rağmen, su yoktur.. Yani, sana dua ediyorum, lütfen bu iyi suya yardım edin.. İşleriniz anlayışın ötesindedir.. Yanmış bir samandan bile bir kediyi koruyorsunuz.. Prahlad'ın kurtuluşu için bir yığın olarak ortaya çıktınız.. Küçük parmağınızla bir dağ kaldıran sen, gücün ötesinde nedir?. Lütfen bu kuyuya su verin.. Kulnaji Pant uğruna, bir tanrı olarak ortaya çıktınız.. Namdev için, kuru bir bölgede su doldurdun.. Tıpkı Namdev için yaptığınız gibi, lütfen tekrar burada yapın.”

Maharaj'ın kalpli duasını duymak, suyun ilkbaharı iyi patlak verdi, taze su ile doldurdu.. Bu mucizevi olay Bhaskar tarafından görüldü, konuşmasız kaldı.. Maharaj su içti ve Bhaskar, bunu görünce tamamen şaşkındı.. Gözlerine inanamadı.. İyi on iki yıldır kurumuştu, ancak anlarda su ile doluydu.. Bhaskar, Maharaj'ın sıradan bir kişi olmadığını fark etti ama büyük bir aziz.. Bhaskar işini terk etti ve Maharaj'a koştu, ayaklarını sıkı tuttu ve dua etmeye başladı.

O, "Ey Rabbim, beni benim cehaletim için affet.. Senin büyüklüğünü tanımadım.”. Bhaskar, remorse ile dolu, affetmek istedi, dedi ki, "Benim hatamı fark ettim, lütfen bana merhamet gösterin.". Maharaj, merhamet dolu, Bhaskar'a, “Sorun yok.. Şu andan itibaren, kafanızda su taşımak zorunda kalmayacaksınız.”. Maharaj, "Bu iyi sizin için su ile dolu.. Bunu önemsiyor ve çiftçiliğiniz için kullanın.”

Bhaskar, şimdi sadakatle dolu, Maharaj'a iyi bakacağına ve doğru bir hayat yaşayacağına söz verdi.. Maharaj Bhaskar'ı kutsadı ve yeri bıraktı.. Yakında, mucizenin haberi yayıldı ve insanlar iyi görmeye başladı.. İnsanlar çok sayıda geldi, kuru bir kuyudan ortaya çıkan açık, tatlı suya hayret etti.. Herkes bu mucizenin büyük aziz, Swami Samarth'ın işi olduğunu kabul etti.. Hepsi Maharaj'ı övdüler, “Suyu kuru bir kuyuda verebilen ilahi bir varlık.. Onun varlığı nectar gibi.”

Maharaj bu yeri bıraktı ve Adgaon'a seyahatini sürdürdü, insanların gelişini beklediği yere.. Maharaj yolculuğu sırasında birçok mucize gerçekleştirmeye devam etti, onunla tanışanların hayatlarını ortaya çıkardı.. Maharaj'ın kutsamaları ile, su kıtlığı Akoli'da çözüldü ve iyi gelecek yıllar boyunca kaldı.. Akoli halkı sonsuza kadar minnettardı, hayatlarını ilahi lütufla dönüştürdü.

Bu hikaye, Swami Samarth’in merhamet ve gücünü gösteren birçok kişiden biridir, bugün bile kendi işlerini yönlendirmek ve korumak için devam etmektedir.

İnanın gücü

Gajanan Vijay Granth'in Bölüm 5'inde anlatılan mucizeler de inanç dönüştürücü gücünü vurgulamaktadır.. Maharaj'ın divinity'deki adanmışlara olan inancı mucizevi olaylar hakkında getirdi, bu inancın gerçekten dağları hareket ettirip ilahi müdahaleyi davet edebilirdi.. Pimpalgaon veya Bapusaheb'teki çobanlar olsaydı, Maharaj'ın lütfuna olan inancı, yaşadıkları mucizeler için katalizördü.

Bu tema daha geniş bir manevi prensiple rezonans, maddi dünyanın sınırlamalarını aşabilecek güçlü bir güçtir.. Bu, adanmışların ilahi, davetli kutsama ve mucizeleri kendi yaşamlarına bağlayabilecekleri inancıyla ilgilidir.. Maharaj'ın hayatı ve mucizeleri, kararsız inanç, alçakgönüllülük ve bağlılık ile çiftleşmenin derin ruhsal deneyimlere yol açabileceğinin bir kanıtı olarak hizmet eder.

Sonuç

Gajanan Vijay Granth'in 5. Bölüm, manevi bilgelik ve ilahi lütuftan oluşan bir hazinedir, alçakgönüllülük, inanç ve mucizeler öykülerini ortaya koyar.. Gajanan Maharaj'ın Pimpalgaon'daki varlığı, Shegaon'a geri döndü ve verdiği merhamet ve inancının derin dersleri dünyanın dört bir yanındakilere ilham vermeye devam etti.. Bu anlatıları yansıtacak şekilde, alçakgönüllülük, merhamet ve dalgasız inanç önemini vurgulayan Maharaj'ın zamansız öğretilerini hatırlatırız.

Bölüm 5'in hikayelerine sahip olduğumuz gibi, Maharaj'ın öğretilerinin bugün onun zamanında olduğu gibi ilgili olduğunu görüyoruz.. Yaşam zorluklarına yol açan bir ışık sunuyorlar, bize gerçek ruhsal tatminin alçakgönüllülük, sadakat ve şefkatli eylemlerde olduğunu hatırlatıyorlar.. Gajanan Maharaj'ın ilahi lütfu bizi ruhsal yolculuğumuz için kutsamaya ve ilham vermeye devam edebilir.