|| Gan Gan Ganat Bote ||

Shree Gajanan Maharaj Vijay Granth

Bölüm 4

Rab Ganesha'ya selam olsun

Bölüme Genel Bakış

Bölüm 4 of the Gajanan Maharaj Vijaygranth, Gajanan Maharaj'ın adanmışlığının ilahi mucizelerini ve dalgasız inancını vurgulayan bir anlatıdır.. Bu bölüm, sadece adanmışların inancını güçlendiren olağanüstü bir olaya girer, aynı zamanda Maharaj'ın sınırsız lütfunu da gösterir.

Devotees'in İnançlarını Test Etmek

Bölüm 4'ten gelen hikaye, Varhad'ın insanları tarafından kabul edilen Akshaya Tritiya'nın azar gününde gerçekleşen bir olaydır.. Bu gün, insanlar Ricardoaddha gibi ritüelleri gerçekleştirir, atalarına su sağlar ve gün çok özel ve auspicious olarak kabul edilir.

Hikaye, çocuklar arasında oturmakta olan Maharaj ile başlar, eğlenceli aktivitelerle ilgilenir.. Bir chilum ( geleneksel bir boru) sigara içme isteğini dile getirdi ve çocukları ona hazırlamak istedi.. Çocuklar Maharaj'a hizmet etmek ve chilumları tütünle doldurmaya istekliydi.. Ancak, yakında ateşe ihtiyaç duyduklarını fark ettiler, ancak ev işleri henüz başlamamıştı.

Çocuklar, endişe ve belirsiz, Maharaj'ın chilum için nasıl ateş bulabileceklerini düşünmeye başladılar.. Endişelerini görmek, Bankat Janakiram'a gidebilirlerini, genellikle işi için dükkânında yakılan bir altınçı olduğunu önerdi.. Çocuklar bu tavsiyeyi takip etti ve Janakiram'a gitti, Maharaj's chilum için bir parça kömür istedi.

Bununla birlikte, Janakiram sadece isteklerinden şaşırmıyordu, aynı zamanda rahatsız oldu.. Onlara ateş vermeyi reddetti, Akshaya Tritiya gününde, herhangi birine ateş vermeyecekti, özellikle de bir chilumyak için değil.. Çocuklar onu ikna etmeye çalıştı, ateşin Gajanan Maharaj için olduğunu, bir aziz olan ama Janakiram onları alay etti.. Gajanan Maharaj'ın sanksiyetini sorguladı, ona sigara içen ya da tütün içen, çıplak dolaşarak kirli su içti.

Janakiram, Maharaj'a saygısızlık etmeye devam etti, gerçekten aydınlanmış olsaydı, kendi başına ateş oluşturabilmeli ve bunun için yalvarmamalıdır.. Çocukları reddetti ve onları herhangi bir ateş almadan gönderdi.

Zayıflamış, çocuklar Maharaj'a döndü ve tüm olayı anlatıyordu.. Bunu duyunca, Maharaj gülümsedi ve Janakiram'ın reddedilmesi hakkında endişelenmenize gerek olmadığını belirtti.. Maharaj sonra chilum'u ellerine aldı ve bir maç ya da herhangi bir ateş kullanmadan, sadece chilum üzerinde bir çubuk tuttu.. Bankat, sadakat ve endişe ile, Maharaj'ın birlikte ovuşağı inşa etmeye çalışırken bir an beklemesini istedi.

Bununla birlikte, Maharaj onu nazikçe durdurdu, onu sopaları ovmayı değil, sadece chilumların üstünde bir tane tutmak için.. Bankat itaat etti ve sopayı tuttuğu gibi, olağanüstü bir olay meydana geldi - ateşi kendi başına sopadan ortaya çıktı ve chilum herhangi bir dış yangına ihtiyaç duymadan aydınlattı.

Bu mucizevi olay Gajanan Maharaj'ın ilahi gücünü gösterdi.. Taş sağlam kaldı ve chilum tamamen tükendi, gerçek bir azizin ihtiyaçlarını yerine getirmek için dış yardıma ihtiyacı olmadığını kanıtladı.. Ateş sıradan değildi; Maharaj'ın ruhsal gücünün bir ifadesiydi, şaşırtıcı herkes mevcuttu ve adanmışlarının inancını yeniden teyit etti

Janakiram'ın Repentance

Bölüm 4'ün hikayesi, Akshaya Tritiya kutlaması sırasında Gajanan Maharaj'ı içeren başka bir mucizevi olayı anlatıyor.. Bu gün insanlar tarafından yüksek düzeyde yapılır, yeni yılın ilk gününde neem çiçeklerinin önemi gibi.

Hikaye bir yemek için oturan insanlarla başlar ve tamarind'den yapılan bir yemek servis edilir.. Yemekle ilgili oldukları gibi, şok edici bir şey fark ettiler - tamarind yemekte kokan solucanlar vardı.. Bu görüş, herkes arasında büyük iğrenç ve kaosa yol açtı ve insanlar tabaklarını terk etti, yemek yemeyi isteksizdi.

Janakiram, daha önce Gajanan Maharaj'a hakaret eden altıncı, bu şimdikiler arasındaydı.. Bütün yemek, tamarind yemekteki solucanlar yüzünden boşa harcandığını fark etti ve bu, Maharaj'a karşı saygısının bir sonucu olduğunu anladı.. Janakiram, günde Maharaj'ın chilumları için ateş vermeyi reddetti ve onu değersiz bir aziz olarak reddetti.. Şimdi, bu olayın eylemlerinin doğrudan bir sonucu olduğunu hissetti.

Korkunç ve utanç verici hissetmek, Janakiram Bankatlal'a yaklaştı ve yanlışlarını itiraf etti.. Tüm yemeğin tamarind'deki solucanlar nedeniyle mahvolduğunu ve bu Maharaj'ın chilum'u daha önce yakmaması için onun hatası olduğunu açıkladı.. Maharaj'ı yanlış değerlendirdiğini ve Maharaj'ın sıradan bir adam olmadığını kabul etti, ancak muazzam bir güçle büyük bir aziz.

Janakiram, suçluluk ve pişmanlıkla boğuldu, Bankatlal'ı Gajanan Maharaj'a götürmesini istedi, böylece affedilmesi için yalvardı.. Bankatlal, durumun yerçekimini anlamak, Janakiram'ı Maharaj'a götürdü.

Janakiram Maharaj'a büyük alçakgönüllülük ve korku ile yaklaştı, ayaklarına eğilip saygısızlığı için affedilmesini istedi.. Maharaj'ın divinity'den şüphe ederek ciddi bir hata yaptığını kabul etti ve mahvolmuş yemekle sonuçları acı çekti.

Maharaj, sonsuz merhametinde, Janakiram'a, tamarind yemeğinin aslında şımarık olmadığını ve bunun içinde kurt olmadığını söyledi.. Janakiram'a affedildiğini ve olayın sadece inanç ve alçakgönüllülüğün bir test olduğunu garanti etti.

Herkesin sürprizine göre, tamarind yemeklerini tekrar kontrol ettiklerinde, hiçbir solucan veya şımarık belirtisi olmadan mükemmel bir şekilde iyi olduklarını buldular.. Daha önceki olay hiç gerçekleşmemiş gibi ortadan kayboldu.. Bu mucize, herkesin köyü boyunca hızla yaydığı, Gajanan Maharaj'ın büyüklüğünü ve insanların onun için sahip olduğu derin saygıyı daha da güçlendirdi.

Hikaye, sadece musk kokusu saklı olamaz, Gajanan Maharaj gibi gerçek bir azizin büyüklüğü ve tanrısallığı gizlenemez.

Devotee Chandumukin'in Hikayesi

Hikaye Chandumukhin adında bir adanmış etrafında dönüyor, Shegaon'un sakini ve Gajanan Maharaj'ın bir takipçisiydi.

Jyeshtha'nın ayında, bir araya gelmeleri Maharaj etrafında toplandı.. Ona saygılı bir şekilde hizmet ediyorlardı – bazıları mangoes idi, bazıları onun parçalarını besliyorlardı, diğerleri onu kandırıyorlardı, şeker kanları sunuyordu, onu garlands ile süslediler ve vücuduna serin kumayak salladılar.

O anda, Maharaj Chandu'ya mangoların ona hizmet etmesini istemediğini söyledi.. Bunun yerine, Chandu'nun utrandya'dan iki kan deliği ( geleneksel bir tatlı) istedi.

Chandu, sıkılmış ellerle, evde kan deliği olmadığını söyledi.. Hızlı bir şekilde Maharaj için taze olanları yapmaya teklif etti.. Bununla birlikte, Maharaj taze kan deliği istemediğini ısrar etti, ancak özellikle Chandu'nun utrandya'dan gelenleri istedi.. Maharaj ona herhangi bir mazeret yapmamasını ve tatlıları getirmek için eve acele etmesini istedi.

Diğer adanmışlar tarafından yönetildi, Chandu acele etti ve karısı Kanta'ya sorduysa, utrandya'da kan deliği kaldı.. Kanta şaşkına döndü ve bir ay Akshaya Tritiya'dan kan deliği yaptığında geçtiğini bildirdi.. He doubted if there were any left and even if they were, they might have gone by now.

Chandu kontrol etmeye ısrar etti, çünkü Maharaj'ın emriydi.. Kanta isteksizce depolamalarından aramaya başladı, bir ay önce kan deliği yaptığını hatırlamaya başladı ve eğer herhangi biri kaldıysa, muhtemelen şimdiye kadar şımarık olurdu.

Onların sürprizine göre, utrandya'yı açtılar ve onları depoladığı yerdeki toprağa kontrol ettiklerinde, hala taze ve şımartılmış olan iki kan deliği buldular.

Sevinç ve minnettarlık ile birlikte, Chandu kan deliği Maharaj'a geri döndü ve onlara teklif etti.. İzleyiciler bu mucizeye hayret ettiler, geçmişte, şimdiki ve gelecekte tanıyan Gajanan Maharaj'ın büyüklüğünü fark ettiler.

Tıpkı Lord Rama, Shabari tarafından sunulan mütevazı çilekleri yeniden ifade ettiği gibi, Gajanan Maharaj Chandu'nun kan deliği, kutsa Chandu ve ailesi, onların bağlılığı için bol manevi değerle kabul etti.

Madhav'ın Ruhsal Yolculuğu

Bu hikaye, Shegaon'un güneyindeki Chincholi köyünden Madhav adında bir Brahmin manevi yolculuğunu anlatıyor.

Altmış yaşın üzerinde olan Madhav, yaşla birlikte alevlendi.. Gençliğinde, tüm hayatını işgal eden dünyaca ilişkilerde derinden büyülenmişti.. Ancak şimdi kendini yalnız buldu, hem karısı hem de çocukları kaybetti.. Bu derin kayıp onu yaşamla hayal kırıklığına uğrattı ve maddi dünyadan bir dekolman hissi geliştirdi.

Geçmiş eylemlerinin ağırlığını ve pişmanlıklarını hissetmek, Madhav, hayatını dünyaca takip ederek nasıl harcadığını düşünmeye başladı, manevi büyümesini ihmal etti.. O, Tanrı'ya herhangi bir zaman ayırmadı ve eski yaşta Tanrı dışında kimsenin dönmediğini fark etmedi.

Bu gerçekle, Madhav her şeyden vazgeçmeye karar verdi ve Gajanan Maharaj'ın ayaklarına Shegaon'da sığınak aramaya karar verdi.. Shegaon'a gitti ve bir firma ile Maharaj'ın kapısında hızlı bir şekilde başladı, hem yemek hem de su reddediyordu.. Onun tek duası Lord Narayana'nın adını sürekli olarak ele geçirmekti.

Madhav'ın hızlı bir gün sürdü, ancak Gajanan Maharaj'ın dikkatini çeken çözümünde firma kaldı.. Maharaj, Madhav'ın kararlılığını görmek, ona böyle aşırı bir eylemin gereksiz olduğunu ve Lord'un adını hayatında daha önce almış olması gerektiğini söyledi.. Maharaj, maneviliği takip etmek için yaşlı yaşına kadar beklemek, evin yangını yakaladıktan sonra iyi bir şey söylemek gibi olduğunu belirtti.

Ancak, Madhav kararında ısrar etti ve Maharaj'ın tavsiyelerini yapmadı.. Shegaon halkının çabalarına rağmen, köy başkanı da dahil olmak üzere onu hızlı bozmaya ikna etmek için, Madhav yeniden ödünç almayı reddetti.

Bu gece, ikinci saat yaklaştıkça, Madhav'dan önce korku verici bir vizyon ortaya çıktı –Maharaj korkunç bir form üstlendi, Yama'ya benzeyen ölüm tanrısı.. Bu tür Maharaj, Madhav'a onu yutmak için koştu, Madhav'ın teröre kaçmasına neden oldu, kalbi korkuyla dolu.

Sadece Madhav'ın hayal kırıklığına uğradığında, Maharaj orijinal formuna geri döndü ve Madhav'la konuştu, eğer bu geçmiş eylemlerin sonuçlarını yüzleşmek zorunda kaldığı cesaretdi.. Maharaj, Maharaj'a hatırlattı Kaçmaya çalıştığı kaderin gerçekten onun yaklaşımını değiştirmediği takdirde onunla yetişmesini sağlıyor.

Madhav, deneyim tarafından sarsıldı, onu Yama'nın dünyasından kurtarmak için Maharaj'a yalvardı ve ona özgürlük vermek yerine.. Birçok günah biriktirirken, Maharaj'ın lütfunun onları yakabileceğine inanıyordu

Madhav, günahları kabul etmek ve Maharaj'ın rahmetini talep etmek için yalvarmak, Yama'nın dünyasına gönderilmemek istedi.. O, özgürlük arzusunu ifade etti ve yeniden doğum ve ölüm döngüsünü somutlaştırmadı.. O, onu dünya acılarından rahatlatmak için Maharaj'dan rica etti ve ona Vaikuntha (Tanrı Vishnu'nun abodesi).

Maharaj, Madhav'ın samimi savunmasını duymak, bir gülümsemeyle cevap verdi ve dileğini verdiğinden emindi.. Maharaj, Madhav'a artık yeniden doğmayacağını ve doğum ve ölüm döngüsünden özgür olacağını söyledi, böylece dünya acılarını sonlandırdı.

Maharaj'ın sözleri Madhav ile yeniden ortaya çıktıkça, fiziksel vücudunun farkındalığı kaybolmaya başladı.. Madhav, muazzam bir barış ve rahatlama hissediyor, maddi dünyaya olan bağlantısının çözüleceğini fark etti.

Madhav çevresindeki insanlar, onun ve Maharaj arasındaki ruhsal değişimin farkında değil, durumu hakkında spekülasyon yapmaya başladı.. Bazıları Madhav'ın uzun süreli oruç nedeniyle sanını kaybettiğini düşünüyordu, diğerleri deli olup olmadığını merak etti.

Ancak, gerçek Madhav'ın Maharaj'ın lütfu aracılığıyla kurtuluşa kavuşmasıydı.. Onun fiziksel vücudu göz ardı etmek için cansız görünüyordu, ama gerçekte, ruhu doğum ve ölüm döngüsünden serbest bırakıldı.. Bu dünyada yolculuğu sona ermişti ve tanrısal ile birleşti, Gajanan Maharaj'ın merhamet ve lütfu sayesinde.

Böylece, bu hikaye aracılığıyla, anlatı gerçek bağlılık, pişmanlık ve Gajanan Maharaj gibi bir azizin dönüştürücü lütfunu vurgulamaktadır.

Vedik Brahmins ve Vasant Puja

Gajanan Maharaj, “Mantra Jagar” olarak bilinen bir Vedik ritüeli gerçekleştirme arzusunu dile getirdi. Vedik Brahmins’in Vedas’a davet edilmesini istedi, çünkü Vedas'ın Tanrı'ya muazzam bir sevinç getirdiğine inanıyordu.. Maharaj özel talimatlar verdi: "Brahmins'i panh, pedha, barfi, tuzlanmış soaked dal gibi yenilemelerle rezerve edin ve aynı zamanda onlara bir rupee verin."

Bunu duymak, öğrenciler endişelendi ve korkunç bir şekilde Maharaj'a, Köyünde Vedik Brahmins yoktu, Shegaon, ritüel gerçekleştirmek için.. Maliyetleri taşımaya istekliydiler, ancak sadece endişeleri tören için Brahminler bulmaktı.

Maharaj, Rab Hari’nin (Vishnu) Vasant Puja için Brahminler göndereceğini söyledi.. Öğrenciler sevinçle dolu, hemen hazırlıklara başladılar.. Yüzlerce rupe topladılar ve kumalwood salçası da dahil olmak üzere gerekli tüm eşyaları topladılar, bu da ritüel için safran ve camfor ile karıştırdılar.

Sözcü olarak, ikinci prahar zamanında (günün belirli bir bölümü), Vedik Brahmins Shegaon'a geldi.. Bu Brahminler Vedik ritüellerde iyi geri çekildi ve Jatela'yı gerçekleştirmek için doğru prosedürleri biliyordu.

Vasant Puja büyük ihtişamla yapıldı ve Brahmins memnundu.. Onların dakshina'yı aldıktan sonra (çalışanlar), diğer köylere gittiler.. Bu olay, Gajanan Maharaj gibi azizlerin tanrısal gücünü vurguladı ve Rab Ramanananath'in lütfu ile arzulanan (Vishnu adı).

Ahlak ve Süreklilik:

Son ayet, Vasant Puja'yı bu şekilde gerçekleştirmenin her yıl büyük bir coşkuyla gerçekleştirildiğini anlatıyor.. Bugün bile torunları bu geleneği Shegaon'da sürdürüyor, mirası canlı tutuyor.

Sonuç

Gajanan Maharaj'ın mucizevi eylemleri ve 4. Bölüm'deki bağlılıklarının önemini aktarmaktadır.. Bu hikayeler sadece bağlılıka ilham vermiyorlar, aynı zamanda Gajanan Maharaj'ın her türlüliğini de bağdaştırıyor.

Bu bölümde her mucize ve ders, Vijaygranth'de bulunan öğretilerin daha büyük kasetlerine katkıda bulunur ve okuyucuların inançlarını derinleştirmelerini ve ilahi güvenceye güvenmelerini teşvik eder.