|| Gan Gan Ganat Bote ||

Shree Gajanan Maharaj Vijay Granth

Hoofstuk 11

Saluut aan die Here Ganesha

Gajanan Maharaj Vijay Grant is'n geëerde teks wat die lewe en wonderwerke van Sant Gajana Maharaj van Sjegaon uitbeeld.. Hoofstuk 11 ondersoek nog wonderdadige gebeure en leringe wat aanhou om sy aanbidders te inspireer.. In hierdie blog sal ons die glanspunte van hierdie hoofstuk ondersoek, wat insig en bepeinsing bied om'n dieper begrip en verband met die heilige se lewe en boodskap te skep.

Die Goddelike sport van Gajana Maharaj

Hoofstuk 11 begin met'n beskrywing van Gajana Maharaj se goddelike rol (Leela).. Maharaj se optrede, hoewel dit eenvoudig lyk, het diepgaande geestelike betekenis.. Hierdie hoofstuk beklemtoon die unieke manier waarop hy geestelike wysheid deur middel van alledaagse bedrywighede bekend maak en toon dat die goddelike in die alledaagse lewe gevind kan word.

Die verhaal van die toegewyde dissipel

' n Belangrike deel van hierdie hoofstuk is toegewy aan'n toegewyde dissipel wat Maharaj se genade op'n buitengewone wyse ondervind.. Hierdie verhaal lig Maharaj se vermoë toe om fisiese grense te oorskry en sy aanbidders te beskerm en te lei, ongeag waar hulle is.. Dit is'n testament aan die krag van geloof en die onbeperkte aard van'n ware ghoeroe se seëninge.

Wonderwerke en leringe

Hoofstuk 11 vertel van verskeie wonderwerke wat deur Gajana Maharaj verrig is, en elkeen beklemtoon'n geestelike les.. Een van hierdie wonderwerke behels die genesing van'n ongeneeslike siekte, die vertoon van Maharaj se goddelike geneesvermoë.. Nog'n verhaal behels dat Maharaj'n ingewikkelde geskil besleg en sy wysheid en regverdigheid beklemtoon.

Hierdie wonderwerke is nie net verhale van verwondering nie; dit is diep leringe wat'n mens nie kan verstaan nie.. Maharaj se optrede leer ons van die deugde van geloof, geduld, nederigheid en toegewydheid.. Sy lewe is'n lewende teks wat leiding voorsien oor hoe om'n geestelik bevredigende lewe te lei.

Die belangrikheid van selfsugtige diens

Die belangrikheid van onselfsugtige diens (Seva) is'n terugkerende tema in hierdie hoofstuk.. Gajanan Maharaj beklemtoon dat ware geestelike vooruitgang bereik word deur ander te dien sonder om enige beloning te verwag.. Hierdie beginsel word toegelig deur verskeie akdotes waar Maharaj sy dissipels aanspoor om onselfsugtige dade van goedhartigheid en vrygewigheid te verrig.

Dink na oor geestelike wysheid

Hoofstuk 11 bevat ook bepeinsing oor die aard van geestelike wysheid.. Gajanan Maharaj se leringe beklemtoon dikwels die kortstondigheid van wêreldse besittings en die ewige waarde van geestelike rykdom.. Hy spoor sy volgelinge aan om innerlike vrede en tevredenheid te soek deur middel van bepeinsing, toegewydheid en regverdige lewe.

Die universele boodskap van liefde en medelye

Die kern van hierdie hoofstuk dra'n universele boodskap van liefde en medelye oor.. Gajanan Maharaj se lewe is'n bewys van die krag van liefde om alle struikelblokke te bowe te kom.. Sy medelye met alle wesens, ongeag hulle sosiale of ekonomiese status, is'n kragtige herinnering aan die ware wese van geestelikheid.

Die bevryding van Bhaskar:'n Reis van geloof en die noodlot

In die tweede jaar, gedurende die viering van Dasnavali by Balapur, het Samart by BalakrisjnaName. Balakrishna en Sukal was aanbidders van onbeperkte geloof.. Saam met hulle was Pail Bhaskar, Balabhau, Pitambar, Ganu, Jaagdev en Dindokar.. Die viering van Dasnavali was in volle gang, maar die lot het iets anders vir Bhaskar in die vooruitsig gestel.

Skielik het'n raserige hond Bhaskar gesien, wat paniek onder die mense veroorsaak het.. Party het voorgestel dat'n dokter gestuur word, maar Bhaskar het kalm gebly en gesê dat sy ware dokter Gajanan is, wat op'n goddelike troon sit.. Hy het daarop aangedring dat hy na Gajanan geneem word en het gesê dat niemand hulle wil op hom afdwing nie.

Toe Balahahau voor Gajana Maharaj gebring is, het hy die hele voorval beskryf.. Maharaj, wat dit gehoor het, het met'n glimlag verduidelik dat skuld, vyandskap en die noodlot nooit versuim om te openbaar nie.. Hy het aan die lig gebring dat die ongeluk Bhaskar daartoe gelei het dat kuklalNameskoeie nou na hom teruggekeer het in die vorm van die raserige hondeerosbyt.. Maharaj het toe vertel dat Bhaskar noudat karma sy huidige lot bepaal het, en sy tyd op aarde was byna verby.. Hy het Bhaskar aangeraai om sy lot te aanvaar en vir sy vertrek van hierdie sterflike wêreld voor te berei.

Ten spyte van die onvermydelikheid van sy lot het Maharaj Bhaskar verseker dat hy sy lewe met twee maande kon verleng.. Maar hy het gewaarsku dat hierdie uitbreiding tyd geleen sou word, aangesien geboorte en dood deel is van die ewige kringloop in hierdie verbygaande wêreld.

Bhaskar het, ten volle aanvaar dat Maharaj78s woorde sê dat hy dit in Maharaj Buchanans se hande gelaat het, wat ook al sou gebeur.. Hy was tevrede en gereed om weg te gaan wanneer sy tyd ook al aangebreek het.

Ander, waaronder Bhaskar gedurigdeurs - aanbidders, het Maharaj gevra om hom te red, maar Maharaj het verduidelik dat hulle versoek in onkunde gewortel is.. Hy het geleer dat lewe en die dood illusies is en dat niemand werklik sterf of gebore word nie.. Hierdie gebeure is bloot'n deel van die sielesemiane se reis deur sy karma.. Hy het beklemtoon dat Bhaskartlantieses verby karma uitgeput was, en sy siel was nou vry, gereed om bevryding te verkry.

Maharaj het gesê dat dit nie nodig is om Bhaskar vertroud te raak met die pad na bevryding, aangesien hy sy lot vervul het nie.. Bhaskartlantieses was volkome, en sy siklus van geboorte en dood het tot'n einde gekom.

Later, toe die tyd van Bhaskarjas se vertrek nader gekom het, het Maharaj hom beveel om in die lotus - liggaamshouding te sit, oos te kyk en sy verstand geheel en al op God te rig.. Bhaskar het dit gedoen en homself in bepeinsing verdiep.. Aanhangers het hom omring deur gebede te doen en die naam van die Here Vittal te sing.

Om twaalfuur het Maharaj hard gesing: "Har Har," en op daardie oomblik het BhaskarNames siel rustig vertrek na Vaikoentha, die hemelse woning.. Sy aanhangers, wat die heilige oomblik gesien het, het Maharaj gevra waar om sy liggaam te begrawe.. Maharaj het hulle beveel om Bhaskarðs se liggaam naby die Dwarkes - oorlogstempel te plaas.

Ná Maharaj Curtiss se instruksies het hulle'n seremoniële baar gebou, met piesangs en blomme versier en Bhaskarcas se liggaam met gewyde liedere en rituele na die tempel geneem.. Daar het hulle die laaste ritusse uitgevoer en Bhaskar gelê om in die teenwoordigheid van lord Dwarkesh - oorlog te rus.

Die wonder by Dwarakesjwar: Gajana Maharaj se Goddelike ingryping

In die heilige land Dwarakesj - oorlog was die plek waarlik pragtig, versier met'n bos tamarindbome.. Hierdie bosboord was spesiaal in die gebied en het tot die rustige atmosfeer bygedra.. Langs die tamarindbome was daar ander bome soos sering, loeraal, mandar, mango, baniaan en udumbar, asook verskeie blomplante wat die prag van die plek verder verbeter het.

Tussen die dorpe Adgaon en Akili was hierdie gekose plek waar Samart (Swami Samart) sy ware seën op Bhaskar uitgespreek het.. Hierdie plek was die terrein van'n betekenisvolle gebeurtenis soos dié van'n jaar lange voedselverspreiding, wat onlangs deur jou gehoor is.. Die byeenkoms is Sant Bhandara genoem, waar aanbidders in groot getalle bymekaargekom het.

Onder die skaduwee van die tamarindbome het die gemeente gaan sit om hulle maaltyd te geniet.. Maar hulle was gou ontsteld oor die harde gekras van kraaie, wat'n ergernis begin veroorsaak het.. Die kraaie het nie net geraas gemaak nie, maar het ook kosplate opgetel en selfs diegene wat geëet het, ontlas en baie probleme veroorsaak.

Gefrustreerd het die mense die kraaie begin wegjaag, en die plaaslike Bhels (stammense) het hulle boë en pyle voorberei om hulle te skiet.. Maar op daardie oomblik het Gajana Maharaj tussenbeide getree en met almal gepraat.. Hy het hulle aangespoor om nie die kraaie dood te maak nie en het verduidelik dat hulle geen oortreding begaan het nie.

Maharaj het verder verduidelik dat die kraaie na hierdie Bhandara toe gekom het met net een doel om die prasad (geseënde voedsel) van Bhaskar te ontvang, net soos al die ander.. Bhaskar het reeds na Vaikoenth (hemel) getrek en was nie meer in die ryk van die voorouers nie.. Sy siel was rus en het nie meer geswerf nie.

' n siel bly tien dae lank in die atmosfeer en dwaal totdat die finale ritusse uitgevoer word.. Op die elfde dag word daar aan'n kraai voedsel geoffer, en wanneer die kraai die voedsel aanraak, word daar geglo dat die siel beweeg.. Die kraaie was rusteloos omdat Bhaskar se siel reeds vrede gevind het, en hulle het dit verstaan.

Maharaj het beklemtoon dat Bhaskar se siel waarlik bevry is en nou'n gas in Vaikoenth was, en gevolglik was daar geen behoefte aan verdere offerandes nie.. Die kraaie se gedrag het ontsteld gelyk omdat hulle geen verdere doel gehad het om daar te wees nie, aangesien Bhaskar se siel reeds voortgeduur het.

Maharaj het verduidelik dat daar van diegene wie se siele nie so'n toestand bereik het nie, offers gebring word, en daar word van kraaie verwag om die kos te eet wat op die beker gesit is.. Die kraaie was kwaad omdat hulle Bhaskar geken het en direk na Vaikoenth getrek het.. Hulle wou net Bhaskar se prasad hê van hierdie Bhandara, wat duidelik deur hulle dade gesien kon word.

Maharaj het die volk aangespoor om nie die kraaie dood te maak nie en het hulle verseker dat hy self met die kraaie sou praat.. Hy het die mense gevra om aandagtig na hom te luister.. Van die volgende dag af het hy hulle beveel om hierdie plek te vermy en gewaarsku dat dit hom oneer kan aandoen as hulle eerder aan die woord staan as gevolg van Bhaskar noudat hy iets gedoen het.

Maharaj het die volk daardie dag toegelaat om die prasad te neem en tevrede te wees, maar hy het daarop aangedring dat hulle van die volgende dag af nie na daardie plek moet kom nie.. Al die aanhangers het sy woorde aanvaar, behalwe vir'n paar wat op'n spottende wyse gesit het.

Hierdie mense het onder mekaar gelag en die logika agter Maharaj se woorde bevraagteken en gewonder of voëls werklik menslike gebooie sou gehoorsaam.. Hulle het besluit om die volgende dag terug te keer om te sien wat sou gebeur.

Maar die volgende dag, toe hulle daar aangekom het, was daar nie een kraai in sig nie.. Hulle was verbaas en het die waarheid van Maharaj78s - woorde besef.. Hulle het hulle aan Samrot oorgegee, en twaalf jaar daarna is geen kraaie in daardie gebied gesien nie.

Ná veertien dae het Gajana Maharaj saam met sy oorblywende dissipels na Shegaon teruggekeer en die wonderdadige gebeurtenis voltooi wat almal wat dit gesien het'n diepgaande les geleer het.

' n Onverwagte ongeluk by Sjegaon

'n Verbasende en betekenisvolle voorval het plaasgevind in Shegaon, wat ek nou vir julle sal vertel.

Gedurende'n jaar van hewige droogte het werk begin om'n put te grawe.. Die put het'n diepte van twee mans bereik, en die werkers het'n groot, harde swart rots teëgekom wat die vooruitgang van hulle gereedskap gestuit het.. Die besluit is geneem om plofstof (disnamiet) te gebruik om deur die rots te breek.

Vier gate is om die rots geboor, en dinamiet is daarin gesit.. Swaes is aangesteek en in elke gat gesit, maar een van die sekerings het halfpad vasgeval.. Die dinamiet het nie ontbrand nie, en water het in die put begin insyfer en die plofstof gedemp.

Die hoofwerker, of voorman, het'n arbeider met die naam Ganu beveel om in die put af te gaan en die gestremde seker te maak.. Ganu, wat in groot finansiële nood verkeer het, het geen ander keuse gehad as om ondanks die ooglopende gevaar daaraan gehoor te gee nie.

Toe Ganu op die punt was om die tweede seker te maak, het die eerste aanklag ontplof.. Hy het onmiddellik tot Samarta (' n verwysing na Gajana Maharaj) gebid vir beskerming.. Die put was vol rook, en daar was skaars enige tyd oor voor die volgende ontploffing.

Ganu het'n klein skeurtjie in die put gevind en gou daar gaan skuil.. Die tweede aanklag het toe ontplof, gevolg deur die derde, wat'n ontsaglike hoeveelheid puin vrygestel het.. Die werkers en toeskouers buite was bang vir die ergste, want hulle het aangeneem dat Ganu saam met die rotse aan stukke geruk is.

Tot hulle verbasing is Ganu se stem binne - in die put gehoor.. Hy was ongedeerd, beskermd in die skeur.. Maar'n groot klip het by die ingang van die skeur geval en sy uitgang versper.. Die werkers het daarin geslaag om die steen te skuif, en Ganu is veilig uitgebring.

Ganu het onmiddellik na die klooster gehardloop om die seëninge van sy ghoeroe, Gajana Maharaj, te soek.. Toe hy hom sien, het die ghoeroe, wat van die voorval geweet het, met'n glimlag gesê en gevra hoeveel klippe Ganu weggewaai het terwyl hy in die skeur gesit het.. Gajanan Maharaj het erken dat Ganu deur sy Goddelike ingryping gered is.

@ info: whatsthis

Hoofstuk 11 van die Gajanan Maharaj Vijay Grant is'n ryk tapisserie van wonderwerke, leringe en geestelike insig.. Dit dien as'n gids vir diegene op die weg van toegewydheid en bied praktiese lesse oor hoe om'n lewe van geloof, nederigheid en diens te lei.. Deur die verhale en leringe van Gajana Maharaj word ons herinner aan die goddelike potensiaal in elkeen van ons en die belangrikheid daarvan om'n hoër doel te soek.

As ons nadink oor die lewe en wonderwerke van Gajana Maharaj, kan ons inspirasie en krag daaruit put om die uitdagings van ons eie lewe te bepaal.. Sy leringe is tydloos en voorsien wysheid en leiding wat deur geslagte heen weerklink.. Mag ons, terwyl ons ondersoek instel na die diepgaande lesse in Hoofstuk 11, nader aan die goddelike en geïnspireerde lewe van groter doel en betekenis kom.

Hierdie blog dien as'n nederige poging om die kern van Hoofstuk 11 te deel, en nooi lesers om die dieper geestelike waarhede te ondersoek wat in die lewe van Gajana Maharaj vervat is.. Mag sy seëninge voortgaan om ons op ons geestelike reis te lei en te inspireer.