|| Gan Gan Ganat Bote ||

Shree Gajanan Maharaj Vijay Granth

Kapitulli 8

Një udhëtim me përkushtim dhe sfida

Gajan Maharaj, një shenjtor i nderuar nga fundi i shekullit të 19 - të, i ka frymëzuar ithtarët e panumërt nëpërmjet mësimeve dhe veprave të tij të mrekullueshme.. Galjan Maharaj Vijay Granth, një përmbledhje poetike e jetës dhe filozofisë së tij, kap thelbin e mësimeve të tij dhe ndikimin e tyre në të përkushtuarit.. Në këtë postim blogu, ne do të gërmojmë në kapitullin 8 duke eksploruar temat, mësimet dhe mësimet e thella shpirtërore që dalin nga vargjet e tij.

Esenca e përkushtimit

Kapitulli 8 hapet me një shprehje të thellë të përkushtimit.. Shpjeguesi, duke pranuar mangësitë e tyre, thekson rëndësinë e adhurimit të sinqertë dhe nevojën për hir të Perëndisë për të arritur rritjen frymore.. Kjo temë tingëllon në të gjithë kapitullin, duke ilustruar se si rruga drejt ndriçimit kërkon përulësi dhe njohjen e kufizimeve të një personi.

Mësimet e Maharajit i nxitin besimtarët të përfshihen në bhakti (devotim) nëpërmjet riteve dhe praktikave të ndryshme.. Ky kapitull thekson se si këto vepra, kur kryhen me qëllim të pastër, mund të çojnë në bekime hyjnore.. Ajo shërben si një përkujtues se gjendja e vërtetë frymore nuk qëndron në gjeste të mëdha, por në veprimet e sinqerta dhe të përditshme të përkushtimit.

Betejat e jetës

Ndërsa kapitulli shpaloset, shohim një ndryshim nga udhëtimi i brendshëm i përkushtimit ndaj betejave të jashtme që hasin individët.. Tregimi paraqet personazhe që hasin sfida të ndryshme shoqërore dhe personale, duke pasqyruar realitetin e ashpër të jetës.. Nëpërmjet këtyre tregimeve, Gajan Maharaj thekson se jeta është e mbushur me pengesa dhe kërkuesit shpirtërorë duhet t'i ndjekin këto vështirësi me besim dhe elasticitet.

Një moment prekës në kapitull flet për çështjet shoqërore me të cilat përballen ata që janë më pak me fat.. Dialogu midis personazheve ilustron pabarazinë midis të pasurve dhe të varfërve, duke na kujtuar rëndësinë e dhembshurisë dhe mirëdashjes.. Mësimet e Maharaajt mbrojnë ngritjen e të shtypurve, duke inkurajuar pasuesit që të veprojnë si agjentë të ndryshimit në komunitetet e tyre.

Ndërhyrje të mrekullueshme

Fuqitë e mrekullueshme të Maharajit janë një temë e përsëritur në të gjithë kapitullin.. Aftësia e tij për të shëruar të sëmurët dhe për të siguruar gjërat e nevojshme për nevojtarët shërben si një testament për energjinë hyjnore që rrjedh nëpërmjet tij.. Këto mrekulli jo vetëm përforcojnë besimin e ithtarëve të tij, por edhe ilustrojnë lidhjen mes botës frymore dhe asaj materiale.

Në kapitullin 8 ka raste ku Maharaj ndërhyn në jetën e atyre që janë në vështirësi, duke treguar rolin e tij si një udhërrëfyes i dhembshur.. Këto tregime shërbejnë për t'i frymëzuar lexuesit, duke u kujtuar atyre se mbështetja hyjnore është gjithnjë në dispozicion, sidomos në kohë vështirësish.

Rëndësia e komunitetit

Një tjetër aspekt domethënës i këtij kapitulli është theksi mbi komunitetin dhe devotshmëria kolektive.. Bashkëveprimet mes personazheve theksojnë forcën që vjen nga uniteti dhe besimi i përbashkët.. Gajan Maharaj i inkurajon pasuesit e tij të mblidhen së bashku në adhurim, duke ilustruar se lutjet dhe ritualet kolektive mund të rritin energjinë shpirtërore dhe të ushqejnë ndjenjën e përkatësisë.

Ndjenja e komunitetit rritet edhe më shumë nëpërmjet ndarjes së përvojave dhe mësimeve mes atyre që janë të përkushtuar.. Kjo jo vetëm që forcon lidhjen e tyre, por edhe lejon shkëmbimin e mençurisë dhe të mbështetjes, përbërësit thelbësorë të rritjes frymore.

Përballimi i sprovave me besim

Në kapitullin e mëparshëm mësuam se Patil dhe Deshmukh po qëndronin në një vend ku kishte ardhur një grua me emrin Dufilibai.. Dihej se kudo që shkonte, më pas vinin telashe.. Prania e saj e thjeshtë mund të krijonte shkretim dhe ndikimi i saj ishte si një murtajë që shkaktonte trazira dhe vuajtje mes njerëzve.. Ashtu si tuberkulozi ndikon te trupi, prania e saj shkaktoi një sëmundje shoqërore që i tërhoqi njerëzit drejt ndëshkimit të tyre.

Afër një pellgu ishte një mahar, i cili punonte nën Deshmukh.. Ai hyri në një debat me Khandu Patil, i cili ishte një figurë e respektuar në fshat.. Mahari, i mbështetur nga Deshmukhu, i foli pa respekt Khandu Patilit, i cili e zemëroi.. Patili, që zakonisht ishte një person i qetë dhe i kompozuar, u provokua nga fjalët dhe veprimet fyese të Maharit.

Argumenti u përshkallëzua lidhur me një çështje të vogël lidhur me dorëzimin e një dokumenti në administratën lokale.. Mahari nuk pranoi ta dorëzonte, duke përmendur se ishte nën mbrojtjen e Deshmukhit dhe nuk iu desh t'u bindej urdhrave të Patilit.. Kjo mosbindje e hapur dhe gjestet e Maharit zemëruan Khandu Patilin, i cili pastaj goditi Maharin me një shkop bambuje që kishte në dorë.. Goditja ishte kaq e fortë, saqë theu krahun e Maharit dhe ra pa ndjenja.

Maharin e plagosur e çuan në shtëpinë e Deshmukhit nga të afërmit e tij.. Deshmukh ishte i kënaqur të shihte se krahu i Maharit ishte thyer, pasi kjo i dha atij një mundësi për të krijuar probleme për Khandu Patil.. Deshmukh e çoi Maharin te autoritetet dhe ngriti një ankesë, duke sajuar incidentin për ta bërë të dukej sikur Khandu Patil kishte sulmuar padrejtësisht Maharin.

Autoritetet regjistruan ankesën e Maharit dhe lëshuan një urdhër për të arrestuar Khandu Patil.. Lajmi u përhap me të shpejtë në fshat se Khandu Patil do të arrestohej dhe do të paradënej me pranga.. Ky lajm tmerroi Khandu Patilin, i cili njihej për nderin dhe respektin e tij në komunitet.. Ai nuk mund ta duronte mendimin e një poshtërimi të tillë dhe ishte thellësisht i shqetësuar.

Në dëshpërimin e tij, Khandu Patil mendoi t'i afrohej Shri Gajan Maharaj, i vetmi person që mund ta ndihmonte në këtë situatë të tmerrshme.. Ai e kuptoi se pa ndërhyrjen e Maharajit, nuk kishte asnjë tjetër që mund ta shpëtonte nga ky turp.. Atë natë, ai shkoi në Maharaj, e vendosi kokën në këmbët e Maharajit dhe tregoi të gjithë incidentin.. Ai u lut për ndihmë, duke shprehur gatishmërinë e tij për të vdekur, në vend që të përballej me një situatë të tillë të turpshme.

Maharaj e dëgjoi Khandu Patilçin dhe e ngushëlloi atë, duke e siguruar se sfida të tilla janë pjesë e jetës, veçanërisht për ata që janë përfshirë në punë të rëndësishme.. Ai e këshilloi Khandun të mos shqetësohej për pasojat, pasi më në fund e vërteta do të mbizotëronte.. Maharaj i kujtoi atij se në histori, ka patur kurdoherë konflikte për shkak të interesave egoiste, por në fund drejtësia triumfon.

Shri Gajan Maharaj siguroi Khandu Patil se zinxhirët nuk do ta preknin atë, pavarësisht se sa përpjekje bënë Deshmukh në të.. Siç parashikoi Maharaj, Khandu Patil u provua i pafajshëm dhe akuzat kundër tij u hodhën poshtë.. E vërteta që u tha nëpërmjet gojës së një shenjtori nuk shuhet kurrë.. Petils vazhduan të tregonin përkushtimin e tyre ndaj maharajit, duke kuptuar se bekimet e vërteta janë në shërbim të të drejtëve.

Më pas, Khandu Patil, nga mirënjohja dhe dashuria, e ftoi Shri Gajan Maharaj të qëndronte në shtëpinë e tij.

Mësimi hyjnor i Gajan Maharajit për Brahminët

Ndërsa Gajana Maharaj, shenjtori i fuqishëm, banonte në shtëpinë e Patillilit, papritur, erdhën dhjetë deri në pesëmbëdhjetë Brahmins nga rajoni jugor (përpjekur të bëhej si Bingagis).. Këta Piangi Brahmins u mësuan dhe kishin një dashuri të thellë për Vedat.. Megjithatë, mendjet e tyre ushqenin një lakmi të fortë për pasuri, e cila ishte tipari i tyre mbizotërues.

Duke shpresuar të merrnin disa dhurata, ata iu afruan Garjan Maharajit të nderuar.. Në atë kohë, Maharaj po pushonte, i mbuluar me një batanije.. Për ta zgjuar atë, Brahmins filluan të këndonin me zë të lartë mantra, duke përdorur tonet e larta tipike të recitimit të tyre.

Por në këndimin e tyre, ata bënë gabime në shqiptimin e mantrave.. Megjithatë, ata nuk u munduan të ndreqnin veten.. Një dëshmitar se çfarë ndodhi më pas, ndërsa Gajan Maharaj u ngrit nga vendi i tij.. Maharaj iu drejtua Brahmins, duke thënë: "Pse e zgjodhe rrugën Vediç?. Mos e turpëro njohurinë e shenjtë Vedike duke e përdorur për qëllime të kota.

Kjo njohuri nuk është bërë për të mbushur stomakun, por është me të vërtetë e bërë për shpëtim.. Nëse e vlerësoni copën që vishni në kokë, atëherë respektoni edhe këtë njohuri.. Të kërkoj t'i këndosh këto mantra siç duhet, me qëllim të vërtetë në zemrat e tua.. Mos i mashtroni njerëzit e pafajshëm duke u shtirur se ju nuk jeni asgjë!"

Maharaj, pastaj pa të meta lexoi të njëjtin himn që kishin nisur Brahminët, pa ndonjë gabim në shqiptim.. Recitimi i tij ishte kaq i saktë dhe i fuqishëm, saqë dukej sikur vetë Vasistha i urtë kishte marrë formë për të lexuar Vedat.. Duke dëgjuar këtë, Piangi Brahmins u habitën.. Ata u ulën me kokën ulur, të turpëruar dhe të frikësuar.

Ashtu si drita e diellit i bën llambat të parëndësishme në agim, po ashtu edhe Brahminët ndiheshin të parëndësishëm përpara njohurisë hyjnore të Maharaajt.. Brahmins menduar me vete, "Çfarë lloj i një i çmendur është kjo?. Ai ka njohuri të jashtëzakonshme.. Të katër Vedat duket se banojnë në vetë fjalimin e tij."

Ata nxorën përfundimin: " Ai duhet të jetë një shfaqje e vetë Krijuesit.. Nuk ka dyshim se ai është një Brahmin i vërtetë që nga lindja.". Ata kuptuan se Maharaj kishte arritur shtetin më të lartë të Paramahansës, një shpirt i liruar nga të gjitha lidhjet dhe kufizimet e botës.

Brahmins u ndie me fat që e panë këtë prani hyjnore, duke menduar se vetëm merita e madhe nga jeta e kaluar mund t'i kishte sjellë ata për të parë një person të tillë.. Ata e krahasuan Maharajin me të diturin Vamadeva, duke mos gjetur krahasim të përshtatshëm.. Së fundi, Khando Patili, i nxitur nga dhembshuria, i ofroi secilit Bramin një kontribut të një rupe.. Të kënaqur me ofertat, Brahminët u nisën për në fshatra të tjerë.. Maharaj gjithashtu u lodh nga shqetësimet në fshat dhe doli në pension për t'u çlodhur.

Vrumbullima e Brahmagirit: Një mësim për gjendjen e vërtetë frymore

Në veri të fshatit kishte një fermë të vogël me bollëk me perime dhe gjelbërim.. Në atë zonë kishte edhe një tempull Shiva, ku hija e ftohtë e një peme limoni sillte ngushëllim.. Kjo fermë i përkiste Krishnaxhit, vëllait më të vogël të Khanduji Patel.

Një ditë, Maharaj erdhi në këtë fermë dhe u ul pranë tempullit Shiva, nën hijen e pemës së limonit.. Maharaj i tha Krishnaji, "Kam ardhur në fermën tënde.. Unë dua të qëndroj këtu për disa ditë, pranë këtij Lordi të madh Shiva.. Ky Bralenath, i pastër si kampor, me fyt blu, bashkëshortja e Parvatit, është mbreti suprem në mes të të gjitha perëndive. ". Ai vazhdoi: " Meqë ai banon në fermën tuaj, mendova se do të ishte mirë të vija edhe unë këtu.. Më bën të përmendem për të mirë te të tjerët,

Kur dëgjoi këto fjalë, Krishnaji solli menjëherë gjashtë gjethe dhe ndërtoi një tendë të vogël mbi podium.. Për shkak se Maharaj zgjodhi të qëndrojë atje, vendi u bë një vend i shenjtë, si një kryeqytet mbretëror ku banon një mbret.. Maharaj bashkëpunues ishin Patil Buskar dhe Tukaram Kokate, të cilët i shërbyen atij pa u lodhur.. Krishnaji Patel u kujdes për të gjitha marrëveshjet për ushqim dhe pije.. Pasi Maharaj mbaroi ushqimin e tij, Krishnaji do të merrte pjesë në ofertat e bekuara.

Ndërsa Maharaj po qëndronte në fermë, ndodhi diçka e jashtëzakonshme.. Në fermë mbërritën rreth dhjetë deri në njëzet Gosavis (duke dëgjuar asketikë).. Kishin dëgjuar për madhështinë e Maharajit dhe vendosën të strehoheshin në fermë.. Gosavis tha: "Ne jemi pelegrinë në një udhëtim të shenjtë.. Jemi rrugës për në Rameshwar, duke u larë në Gangat e shenjta.. Kemi udhëtuar në vende të ndryshme të shenjta, si Gangoti, Jamunotri, Kedarnathi, Hinglaji, Girnari dhe Dakori.. Ne jemi dishepujt e vërtetë të të madhit Brahmagiri Gosavi dhe Maharaj është me ne.". Ata vazhduan: " Ky shenjtori i madh Brahmagiri, që i shërben Zotit Hari, ka ardhur në shtëpinë tuaj për shkak të pasurisë suaj.. Ju lutem na siguroni ushqim dhe kanabis për përdorimin tonë.. Ne do të qëndrojmë këtu për tre ditë dhe të largohemi në të katërt.. Mos u tronditni nga prania jonë, konsiderojeni një bekim ".. Gosavis shtoi: "Ju keni siguruar për një asket të çmendur, lakuriq këtu në fermën tuaj.. Atëherë pse hezitoni për të na ofruar atë që ne kemi nevojë? "

Ata kritikuan, "Ti ushqen gomarë, por shkelmon lopë.. A është kjo mënyra e duhur për të vepruar?. Mendo për këtë.. Ne jemi Gosavis të mbushur me njësi.. Ne e dimë të gjithë Vedantën.. Nëse dëshiron mund të lexojmë shkrime këtu në fermën tënde.

Krishnaji u përgjigj: "Unë do të organizoj për kanabisin nesër.. Për tani, ju lutem menaxhoni me bukën që kemi.". Ai shtoi: " Sa më shumë kanabis të pish duhan, do ta gjesh këtu.. Lord Shiva, me fytin e tij blu, banon në këtë vend.". Në kohën e duhur, Gosavi mori bukën dhe shkoi të ulej pranë pusit për të ngrënë.. Përpara Maharajit, nën një kurorë, Gosaviët hapën vendet e tyre.

Udhëheqësi i tyre, me emrin Brahmagiri, filloi të recitonte vargje nga Bhagavad Gita.. Gosavit u ulën duke dëgjuar dhe disa fshatarë u mblodhën gjithashtu për të dëgjuar fjalimin Brahmagiris.. Vargu që ai lexoi ishte "Nainam Chindant Shastrani," por interpretimi i tij ishte mashtrues, pasi atij i mungonte përvoja e vërtetë.. Fshatarët, pasi dëgjuan shpjegimin e tij, nuk ishin të kënaqur.. Ata murmuritën midis tyre, "Kjo është vetëm retorikë boshe."

Pasi dëgjuan gjithë fjalimin, populli erdhi dhe u ul përpara Maharajit, i etur për të pasur një darshan të shenjtorit të vërtetë.. (Kujtoje) kur ata i thanë (Kur'anit): "Me të vërtetë, (na kanë sjellur).". Tani, nën këtë pikë, ne shohim një njeri me përvojë të vërtetë. ". Me të dëgjuar këtë, Gosavis u zemërua.. Gosavi, të cilët kishin pirë kanabis, u ul me tubat e tyre nën kurorën.

Ndërkohë, Maharaj ishte ulur në një vend mbi flakët dhe Bhaskar po i ofronte atij tubin.. Papritur, një shkëndijë nga tubi ra mbi llum, por askush nuk e vuri re.. Pas njëfarë kohe, filloi të ngrihej tym dhe rrypi mori zjarr nga të gjitha anët.. Duke e parë këtë, Bhaskar thirri Maharaj, "Sadhguru Nath, të lutem largohu shpejt nga vendi dhe zbrit poshtë!". Pastaj shtoi: "Ky dru është prej druri santal; ai nuk shuhet kurrë pa ujë, o Zoti im! ".

Por Maharaj tha me qetësi: "Bashkar, nuk ka nevojë të shuajë zjarrin.. "Mos sillni ujë"!. Pastaj Maharaj iu drejtua Brahmagiri, "Ju keni mbajtur një fjalim mbi Bhagavad Gita.. Tani na trego të vërtetën e vargut "Nainam Dahati Pavakah" duke u ulur në këtë vend të djegur.". Ai urdhëroi Bhaskar, "Shko dhe sill Brahmagirin, dhe ule atë me respekt në këtë vend të djegur."

Menjëherë, Bhaskar nxitoi në Brahmagiri, kapi dorën e tij dhe e solli atë përpara Maharaj.. Përpara kotit të djegur, Maharaj i kërkoi Brahmagirit të provonte vargun "Nainam Dahati Patakah" duke u ulur në të.. Por Brahmagiri, i tmerruar, tha: " Unë jam vetëm një shenjtor lypës, këtu për të ngrënë rrobat e mia.". Tha (All-llahu):" M'i falë mëkatet e mia, o Zot i paqes!. Unë kam humbur kohën time duke pretenduar për të studiuar Gita. ". Brahmagiri pranoi, "Të quajta i çmendur, por tani më vjen keq.. Unë vij tek ju me bar në dhëmbët e mi, duke u lutur për mbrojtjen tuaj."

Fshatarët e Shegaonit iu lutën Maharajit, "Të lutem zbrit nga zjarri për shkakun tonë.. Ne frikësohemi se do të ndodhë diçka e tillë.". Reluctly, Maharaj zbriti nga comt, dhe comt u rrëzua në një çast.. I gjithë vendi u dogj dhe pjesa tjetër u shua nga populli, i cili ishte dëshmitar i kësaj ngjarjeje të mrekullueshme.

Brahmagiri, i përulur dhe i lirë nga egoja, ra në këmbët e Maharajit, duke kuptuar se krenaria e tij ishte zhdukur si dhe nga uji Gangas.. Më pas, në mesnatë, Maharaj këshilloi Brahmagiri, "Tani e tutje, mjaft luajte dhe mashtronte të tjerët.. Mos fol pa përvojë të vërtetë, përndryshe fjalët e tua do të jenë pa kuptim.. Retorika bosh është përhapur gjerësisht, duke i shkaktuar dëm të madh kulturës sonë.". Maharaj vazhdoi: "Të shenjtët e mëdhenj si Makindra, Jalander, Goraknath, Gahini dhe Dnjaneshwar ishin të gjithë shpirtra të realizuar.. Shankarakaria dhe Eknathi, gjithashtu, përjetuan gjendjen e Brahmanit ndërsa jetonin në botë.

Swami Samarth, celibati i madh, gjithashtu kuptoi Brahman dhe la pas histori që duhet të mendohen.. Mos Udhëtoni nëpër botë vetëm për të ngrënë,. Po, si jo! Nësejeni të drejtë, nuk do të mund të arrini atë që thuani.. Pasi dëgjoi këtë këshillë të thellë, Brahmagiri u shkëput dhe u largua herët në mëngjes me dishepujt e tij, pa takuar askënd.. Të nesërmen, i gjithë fshati mori vesh për incidentin dhe të gjithë erdhën për të parë llumin e djegur në fermë.

Përfundimi: Një thirrje për veprim

Kapitulli 8 i Galanan Maharaj Vijah Granth përmbledh udhëtimin e një jete të përkushtuar që lundron në ndërlikimet e jetës ndërsa përpiqet për lartësi frymore.. Ajo i nxit lexuesit të përqafojnë përkushtimin, të përballen me sfida me guxim dhe të ushqejnë dhembshurinë brenda komuniteteve të tyre.

Ndërsa meditojmë për mësimet e paraqitura në këtë kapitull, na kujtohet fuqia transformuese e besimit dhe rëndësia e inkurajimit të njëri - tjetrit.. Jeta e Gajan Maharajit shërben si një fener shprese dhe frymëzimi, duke na udhëhequr drejt një shtegu drejtësie dhe paqeje të brendshme.

Në frymën e Gajan Maharajit, le të përpiqemi t'i mishërojmë këto mësime në jetën tonë të përditshme, duke ushqyer përkushtimin tonë dhe duke u shtrirë duart atyre që janë në nevojë.. Le të gjejmë ngushëllim në mençurinë e këtij shenjtori të nderuar dhe të vazhdojmë udhëtimin tonë drejt ndriçimit frymor!