|| Gan Gan Ganat Bote ||

Shree Gajanan Maharaj Vijay Granth

Kapitulli 9

Përgëzime për mbretin Ganesha

Në kapitullin e nëntë të kapitullit të nderuar Gajan Maharaj Vijaj Granth, ne dalim më thellë në udhëtimin shpirtëror dhe në veprat e mrekullueshme të Gajan Maharaj.. Ky kapitull është i pasur me mësime, anekdota dhe me praninë hyjnore të Maharajit, duke ndriçuar shtegun e tij të përkushtimit dhe ndikimin e bekimeve të tij mbi ithtarët e tij.

Prania hyjnore e Gajan Maharajit

Gajan Maharaj është përshkruar si një dritë udhëzuese në errësirë, një fener shprese dhe mençurie për adhuruesit e tij.. Prania e tij nuk është thjesht fizike, por thellësisht frymore, duke kapërcyer jetën e përditshme dhe duke prekur vetë shpirtin e ithtarëve të tij.. Ky kapitull thekson rolin e Maharaajt në drejtimin e robëve të tij nëpërmjet sfidave të jetës, duke u ofruar atyre ngushëllim dhe drejtim.

Veprat dhe mësimet e mrekullueshme

Një nga temat qendrore të këtij kapitulli është veprat e mrekullueshme të kryera nga Gajan Maharaj.. Këto mrekulli nuk janë vetëm vepra të ndërhyrjes hyjnore, por edhe mësime për adhuruesit e tij.. Mrekullitë e Maharaxhit shpesh vijnë me mësime të thella, duke i inkurajuar ithtarët e tij që të bëjnë një jetë me drejtësi, përkushtim dhe përulësi.

Fuqia e përkushtimit

Devocioni ndaj Gajan Maharaj është një temë e përsëritur në këtë kapitull.. Historitë theksojnë se si besimi i palëkundur në Maharaj mund të çojë në përfundime të mrekullueshme dhe transformim personal.. Shërbëtorët që dorëzohen plotësisht në Maharaj, e gjejnë veten të bekuar me paqe, begati dhe rritje frymore.. Ky kapitull përforcon idenë se përkushtimi i vërtetë kapërcen dëshirat materiale dhe çon në një gjendje më të lartë vetëdijeje.

Transformim frymor

Tregimet në këtë kapitull përqendrohen gjithashtu në transformimin shpirtëror të përjetuar nga pasuesit e Maharaajt.. Me anë të mësimeve dhe mrekullive të tij, Maharaj drejton besimtarët e tij në rrugën e vetë-realitetit dhe zgjimit shpirtëror.. Ky transformim përshkruhet shpesh si një udhëtim nga padituria në ndriçim, i lehtësuar nga prania dhe mençuria hyjnore e Maharaajt.

Dhembshuria dhe udhëheqja e Maharajit

Dhembshuria e Gajan Maharajit është një tjetër temë e rëndësishme në këtë kapitull.. Empatia e thellë e Maharajit për ithtarët e tij dhe dëshira e tij për t'ua lehtësuar vuajtjet është e dukshme në histori.. Udhëheqja e tij është e butë, por e thellë, duke i ndihmuar adhuruesit e tij që të lundrojnë në mënyrë komplekse të jetës me hir dhe mençuri.. Dhembshuria e Maharaajt është një testament i natyrës së tij hyjnore dhe roli i tij si një kujdestar shpirtëror.

Incidentet kyçe dhe rëndësia e tyre

Ky kapitull është i mbushur me incidente kyçe që theksojnë fuqinë hyjnore të Maharaajt dhe rolin e tij si një udhërrëfyes shpirtëror.. Çdo incident është i pasur me simbolizëm dhe me kuptime më të thella, duke ofruar mendjehollësi të vlefshme për mësimet e Maharaxhit.. Këto tregime jo vetëm ilustrojnë aftësitë e mrekullueshme të Maharaajt, por edhe përcjellin mësime të rëndësishme shpirtërore për ithtarët e tij.

Trashëgimia e përjetshme e Gajan Maharajit

Kapitulli përfundon me një reflektim mbi trashëgiminë e përjetshme të Gajan Maharaj.. Mësimet, mrekullitë dhe prania e tij hyjnore vazhdojnë t'i frymëzojnë e t'i udhëheqin ithtarët e tij shumë kohë pas largimit të tij fizik.. Kapitulli thekson rëndësinë e pashtershme të mësimeve të Maharaxhit dhe ndikimin e qëndrueshëm të bekimeve të tij mbi jetën e të përkushtuarve të tij.

Tamingu hyjnor: Grejsi i Shri Gajan Maharajt qetëson një kalë të egër

Govindbuva nga Takali ishte një Haridas (një i përkushtuar që kryen kirtan).. Ai mbërriti në Shegaon për të kënduar kirtan dhe për të kënduar këngë të përkushtimit.

Në Shegaon ndodhej një tempull i lashtë i Shivës, i cili kishte pësuar rinovimin e një tregtari të pasur që quhej Mote.. Në ditët e sotme, të pasurit shpesh lënë pas dore tempujt, duke preferuar makinat, klubet dhe biçikletat.. Megjithatë, Mote, edhe pse ishte e pasur, ishte thellësisht e devotshme dhe e merrte mbi vete për të rivendosur tempullin.. Për shkak të përpjekjeve të tij, njerëzit filluan t'i referoheshin tempullit si Tempulli i Motit.

Një ditë, Govindbuva mbërriti në këtë tempull për të kryer kirtanin.. Ai kishte një kalë me të, të cilin e lidhi jashtë tempullit.. Ky kalë njihej si shumë i pakontrollueshëm, shpesh duke shkelmuar njerëzit dhe duke kafshuar këdo që afrohej, si një qen i egër.. Ishte e vështirë të kontrolloje, të mos qëndroje kurrë pa lëvizur dhe disa herë t'ia mbathja papritur.. Kali ishte një burim i vazhdueshëm problemesh.

Govindbuva, pasi siguroi kalin e tij jashtë tempullit, hyri brenda për të fjetur.. Ndërsa nata thellohej, atmosfera u bë e frikshme, me zhurma të çuditshme që mbushnin ajrin.. Rreth kësaj kohe, Shri Gajan Maharaj, një shenjtor i madh, mbërriti në vendin ku ishte lidhur kali.. Thuhet se shenjtorët zbresin në tokë për të ndrequr qeniet e pakontrollueshme, ashtu si mjekësia ka për qëllim të kurojë sëmundjet.. Sjellja e pakontrollueshme e kalit u qetësua nga prania e shenjtorit.

Gajan Maharaj, i mbushur me gëzim hyjnor, u shtri në këmbët e kalit dhe filloi të këndonte një himn të shenjtë, Gan Ganat Bote.. Domethënia e këtij këndimi është e thellë dhe e njohur për pak veta, duke simbolizuar se shpirti individual (Jiva) nuk është i ndryshëm nga Supremi (Brahman).

Ndërsa Govindbuva flinte, ai mbeti në ankth për kalin e tij, duke pasur frikë se kjo mund të shkaktonte telashe.. Kur u zgjua, u habit kur pa kalin që qëndronte i qetë.. Ai pyeti veten se çfarë kishte shkaktuar këtë ndryshim të papritur në sjellje.. Kur iu afrua kalit, ai pa Gajan Maharajn të shtrirë paqësisht në këmbët e tij.

Duke kuptuar arsyen hyjnore pas transformimit të kuajve, Govindbuva u përkul me përulësi në këmbët e Maharajit, duke kuptuar se prania e shenjtorëve kishte nënshtruar kalin e papërmbajtur.. Duke kaluar me mirënjohje, ai vlerësoi Maharajin, duke pranuar se vetëm një shenjtor i madh si ai mund të zbuste një kafshë të tillë të egër.

Të nesërmen, Govindbuva, duke kalëruar kalin e tij tani të qetë, mbërriti në vendin e tempullit.. Populli i Shegaonit, i cili e njihte sjelljen e mëparshme të kalit, u habit kur pa transformimin.. Ata vështirë se mund të besonin se ishte i njëjti kalë që dikur kishte qenë kaq i egër.

Govindbuva u shpjegoi atyre se Shri Gajan Maharaj e kishte qetësuar kalin me hirin e tij hyjnor.. Ai tregoi se si kali, i cili dikur kishte qenë një tmerr për të gjithë, tani ishte i butë dhe i bindur.

Kjo ngjarje tregoi fuqinë tejet të madhe të shenjtorit, i cili madje mund të kontrollonte sjelljen e kafshëve me praninë e tij hyjnore.. Govindbuva, e mbushur me përkushtim, këndoi lavdet e Shri Gajan Maharaj dhe pastaj u kthye në fshatin e tij, duke marrë me vete kalin.

Vou i harruar: Mësimi i Shri Gajan Maharajit mbi vërtetësinë dhe përkushtimin

Në atë grup pelegrinësh, ishin dy zotërinj nga Balapuri.. Ata erdhën me një qëllim të caktuar për të patur një paraqitje të shkurtër të Shri Gajan Maharaj.. Ndërsa ecnin, ata filluan të diskutonin me njëri-tjetrin, " Herën tjetër, ne duhet të sjellim disa kanabis të thatë për Maharaj.". Ata menduan, "Maharaj ka një dashuri të madhe për kanabisin.. Nëse e sjellim për të, ai me siguri do të na bekojë.. Zakonisht njerëzit sjellin ëmbëlsira si barfi dhe kaça.. Por duhet të sjellim kanabis.. Le ta lidhim në vatin tonë që të mos harrojmë."

Në vizitën tjetër, të dy erdhën për të parë Maharajn.. Por ata harruan të sillnin kanabisin me vete.. Ndërsa uleshin te këmbët e Maharaajt, papritur u kujtuan se nuk kishin sjellë kanabisin.. Ata menduan, " Herën tjetër, ne do të sjellim dyfishin e sasisë së kanabisit.". Pasi e bënë këtë premtim në mendjet e tyre, ata morën darshanin e Maharajit dhe ikën.

Por në vizitën tjetër, ndodhi e njëjta gjë që harruan ta sillnin prapë kanabisin.. Ata u ulën atje me duar të palosura, por mendjet e tyre ishin bosh nga mendimi i kanabisit.

Shri Gajan Maharaj i tha Bhaskar, "Shiko mënyrat e botës.. Këta Brahmins lidhin nyjet në dhoti e tyre për të kujtuar gjërat, por harrojnë të sjellin atë që kanë për qëllim.. Ata janë Brahmins nga kasha, por megjithatë shohin se si flasin në mënyrë të rreme, madje edhe me veten e tyre.. Fjalët e Brahminit nuk duhet të jenë kurrë të pabesueshme.. Duke mos e kuptuar këtë parim, ata sillen si të dëbuar.. Brahmins që kanë braktisur dharmën e tyre të vërtetë dhe kanë braktisur sjelljen e duhur dhe kanë menduar se kanë humbur pozitën e tyre të vlerësuar.. Njerëzit bëjnë betime në mendjen e tyre, por i harrojnë kur vijnë këtu.. Si mund të përmbushen në këtë mënyrë dëshirat e tyre?. Duhet të ketë harmoni në të folur dhe mendja duhet të jetë e pastër.. Me të vërtetë, Zoti yt, është bamirës i madh."

Këto fjalë ndikuan thellë tek dy zotërinjtë.. Ata e shikonin njëri-tjetrin me kureshtje.. Ata kuptuan: " Sa e thellë është njohuria e Maharaxhit!. Ai është me të vërtetë syri i gjithë botës, si dielli.. Ne beme nje betim ne mendjet tona, dhe Maharaj e dinte kete.. Tani, le të shkojmë dhe të marrim kanabis nga fshati. "

Ndërsa ata u ngritën për t'u larguar, Maharaj tha: "Pse po bëni një trazirë pa qenë nevoja mbi çështje të ndenjura?. Nuk jam aspak i etur për kanabis.. Ju nuk keni nevojë të shkoni në treg për të marrë kanabis.. Mbaj gjithmonë integritetin në fjalët e tua.. Mashtrimi nuk e përmbush kurrë qëllimin e tij.. Mbaje mend mirë këtë.. Pasi të kesh mbaruar punën, nëse do, mund të sjellësh kanabisin.. Javën tjetër, detyra jote do të kryhet me sukses.. Por ju nuk duhet të humbni ndjekjen e pesë tubimeve të njëpasnjëshëm këtu.. Ky vend është nën mbrojtjen e Mrdanit, i cili është po aq i drejtë sa kampi.. Me hirin e saj, Kubera u bë zot i pasurisë në këtë botë.. Shko dhe përkulu para saj.. Mos harroni të sillni kanabis, por mos flisni në mënyrë të rreme në çështjet shpirtërore."

Duke dëgjuar këtë këshillë, u përkulën në Maharaj, morën darshanin e Zotit Shiva dhe u nisën për në Balapur.. Javën vijuese, detyra e tyre u përfundua vërtet me sukses.. U kthyen në Shegaon për pelegrinazh, duke sjellë me vete kanabisin.

Vizita hyjnore: Sri Gajan Maharaj përmbush premtimin e Suamit Ramdas

Dëgjoni tani, dëgjues të dashur, për një tjetër histori nga Balapur.. Atje jetonte një Ramdasi me emrin Balkrishna në Balapur.. Gruaja e tij, Putlabai, ishte një zonjë e devotshme, e cila, çdo vit, shkonte në Sajveangad për t'i bërë nderime.. Burri dhe gruaja ishin me një mendje.. Në muajin e Paushës, ata niseshin, duke marrë me vete një kalë për të mbajtur plaçkat e tyre.. Ata mbanin një Kubadi (blanket) dhe një kopje të Dasbodit.. Pavarësisht nga mënyra e tyre e shenjtë e jetesës, ata nuk mbanin asnjë krenari.

Ndërsa udhëtonin nëpër fshatra të ndryshme, ata kërkonin lëmoshë dhe me atë ushqim do t'i ofronin Naivedia Zotit Rama.. Në Pausha Vadja Navami, ata u larguan nga Balapuri me gjithë zotërimet e tyre, së bashku me Putlabai.. Balkrishna mbante pllaka sandali dhe Putlabai e shoqëronte me cimbale në dorë.. Së bashku, kënduan emrin Raghupati vazhdimisht në udhëtimin e tyre, duke kaluar nëpër Shegaon, Kamgaon dhe Mehekar.. Ata shkuan për të vizituar Anandi Swamin në Jalna, pastaj vazhduan të qëndronin në Jamb për tri ditë.

Ky vend, Jamb, ishte atje ku lindi Samarthi.. Pasi shkuan atje, ata bënë homazhet e tyre në Godavari në Divray.. Që atje, ata udhëtuan për në Beed dhe Ambejogai, pastaj për në Mohori, banesa e Swami Beleshwar, një dishepull i Samarthit.. Ata vizituan Kaljan në Domgaon, pastaj në Narsingpur, Pathharpur, Natepot, Shinganapur, Uei dhe Satrara, para se të arrinin përfundimisht në bazën e Sajvengangut në Makar Sankranti.

Në Magh Vadja Pratipada, ata arrinin në Sajveangad, tamam në kohë për kremtimin e Das Navamit.. Sa për kapacitetin e tyre, ata do të organizonin bankete Brahmin, të gjitha për hir të Sri Swami Samarth, me të vërtetë të përkushtuar ndaj tij.. Pas festimit të Das Navamit, ata ktheheshin në të njëjtën rrugë që vinin.. Kjo rutinë vazhdoi për shumë vjet dhe 60 vjet kaluan në këtë mënyrë.

Në Magh Vadija Dwadashi, ata do të largoheshin nga Sajvengangadi dhe do të ktheheshin në Balapur.. Megjithatë, në një rast të tillë, në Ekadashi, Balkrishna u ul pranë Samadhit të Samarthit, i mbytur nga emocionet dhe lotët në sytë e tij, i paaftë për të folur.. Ai u lut, "Oh Ramdas Swami, oh Guru, trupi im është bërë i dobët.. Unë nuk mund të ndërmarrë këtë pelegrinazh në këmbë më.. Edhe nëse udhëtoj me makinë, më duket e vështirë.. Praktika ime e rregullt ka vazhduar deri tani, por shoh një hendek në përkushtimin tim, pasi trupi im nuk është më i përshtatshëm për punë të tilla të mundimshme.. Unë e di se për përparimin e vërtetë shpirtëror, trupi duhet të jetë i fortë."

Me këtë lutje, ai shkoi në shtrat.. Në agim, Balkrishna kishte një ëndërr.. Në ëndërr, Ramdas Swami foli me të, duke i thënë: " Mos u dëshpëro.. Nuk duhet të vish më në Sajveangad.. Unë do të vij në shtëpinë tuaj në Balapur në Das Navami.". Kjo ëndërr e mbushi me gëzim Balkrishnën dhe ai u kthye në shtëpi me gruan e tij, Putlabai, në Balapur.

Vitin pasues, në muajin e Maghut, ndodhi diçka e mrekullueshme në Balapur.. Në Magh Vadija Pratipada, Balkrishna filloi festimin e Das Navamit në shtëpinë e tij në Balapur.. Ai lexoi Dasbod, mbajtur Harikirtan natën, ushqeu Brahmins në farharin e dytë, dhe interpretoi Dhooparti në perëndim të diellit.. Gjatë gjithë kësaj kohe, Balkrishna ishte e mbushur me mendimin se si do të mbërrinte Swami Samar në Navami.

Fshatarët e Balapurit, të prekur nga përkushtimi i Balkrishnës, mblodhën dhurime mes tyre për të ndihmuar në festim.. Festivali i Navamit vazhdoi për nëntë ditë dhe ditën e nëntë ndodhi diçka e pabesueshme.. Në Raharin e dytë, në Navami, Sri Gajan Maharaj u manifestua në Balapur.. Ai qëndroi në derën e shtëpisë së Balkrishnës ndërsa rituali Ramabhishek po kryhej brenda, duke lënë të gjithë të habitur.

Duke parë këtë, fshatarët shkuan me të shpejtë në Balkrishna dhe thanë: " Ngrihu, ngrihu shpejt!. Gajan Maharaj është shfaqur në derën tënde në Das Navami! ". Balkrishna, ngazëllyese, tha: "Gajan Maharaj ka ardhur!. Është mirë që ai e ka nderuar shtëpinë time me praninë e tij.. Por sot, unë jam duke pritur për Samar Swami nga Sajveangad. ". Ai shpjegoi se Swami Ramdas i kishte premtuar në ëndërr se do të vinte në Navami.

Ndërkohë, Gajan Maharaj qëndroi te dera duke recituar vargje që lavdëronin Zotërinë Ragavendra.. Balkrishna pastaj pa Gajan Maharaj në formën e tij hyjnore, me krahë të gjatë dhe një fytyrë të qetë dhe menjëherë iu përul.. Ndërsa ai u ngrit, ai pa Ramdas Swami me flokë të pjekura dhe duke mbajtur një Kubid, duke qëndruar pas Gajan Maharaj.. Por kur ai shikoi përsëri, ishte Gajan Maharaj.

Balkrishna ishte e habitur, e paaftë për ta kuptuar këtë vepër hyjnore.. Pastaj, Gajan Maharaj, i mbushur me dashuri, tha: "Mos e lini mendjen të hutuar.. Unë jam Samariti yt, ai që banon në Sajveangad, dhe tani jetoj në Shegaon.. Të premtova se do të vija në Das Navami, dhe e mbajta atë premtim.. Le të shkojnë të gjitha dyshimet, unë jam Ramdas. "

Gajan Maharaj vazhdoi: "Pse i jep kaq shumë rëndësi trupit dhe harron shpirtin?. Kjo është ajo që dua t'ju kujtoj.. Kujto vargun nga Gita, 'Vasansi Jirnani,' dhe mos u ngatërro.. Eja, më lër të ulem në platformën prej druri.". Duke mbajtur dorën e Balkrishnës, Gajan Maharaj hyri në shtëpi dhe u ul në platformë.

Lajmi u përhap anembanë Balapurit që Gajan Maharaj kishte ardhur dhe njerëzit nxituan ta shohin atë dhe të marrin bekimet e tij.. Balkrishna, gjatë gjithë ditës, meditonte për këtë ngjarje hyjnore.. Atë natë, në Raharin e tretë, ai pa një ëndërr tjetër.. Në ëndërr, Gajan Maharaj tha: "Mos dysho.. Unë jam e njëjta formë, tani në rajonin tuaj Varhad (Buldhana).. Mos lini që në mendjen tuaj të mbetet asnjë dyshim, përndryshe do të mbyteni në to.. Mos harroni, 'Samshayatma Vinashyati' nga Gita."

Balkrishna u zgjua, u mbush me gëzim dhe e vuri kokën në këmbët e Gajan Maharajit me nderim të madh.. Ai tha: "Maharaj, unë nuk jam i denjë të kuptoj lojën tënde hyjnore.. Ju keni pastruar dyshimet e mia përmes kësaj ëndrre.. Festimi im i Das Navamit tani është i plotë, pa asnjë mangësi të mbetur.. Ti i ke mëshiruar robërit e tu, por unë jam me të vërtetë mirënjohës."

Pastaj ai iu lut Maharaj të qëndronte në Balapur për disa ditë të tjera, për të cilat Maharaj u përgjigj: "Dëgjo mendimet e mia.. Pas disa ditësh, do të kthehem në Balapur.". Pas darkës, Gajan Maharaj u nis për në Shegaon, i padukshëm nga gjithkush në rrugë, duke arritur në Shegaon për një moment.

Konkluzioni

Kapitulli 9 i Galan Maharaj Vijay Granth është një eksplorim i thellë i udhëtimit shpirtëror të Maharaajt dhe ndikimi i tij mbi pasuesit e tij.. Me anë të veprave, mësimeve dhe pranisë hyjnore, Maharaj vazhdon t'i drejtojë shërbëtorët e tij në shtegun e përkushtimit, të drejtësisë dhe të zgjimit frymor.. Ky kapitull shërben si një testament për trashëgiminë e qëndrueshme të Gajan Maharajit dhe rolin e tij si një fener shprese dhe mençurie për pasuesit e tij.

Duke u futur në këtë kapitull, lexuesit mund të fitojnë një kuptueshmëri më të thellë për natyrën hyjnore të Maharaxhit dhe për fuqinë transformuese të mësimeve të tij.. Pavarësisht nëse je një i përkushtuar për një kohë të gjatë apo i ri ndaj mësimeve të Maharaajt, kapitulli 9 ofron mendjehollësi dhe frymëzim të vlefshëm për udhëtimin tuaj shpirtëror.