|| Gan Gan Ganat Bote ||

Shree Gajanan Maharaj Vijay Granth

Kafli 5

Náð Gajans Maharajs frá Guði

Gajanan Maharaj, sem var dýrlingur frá Selaon í Mahaharstra, er þekktur fyrir djúpstæða andlega visku sína og kraftaverk.. Líf hans og kenningar eru staðfestar í hinum helga ritningum, Gajan Vijayath, sem er leiðsöguljós til að helga þjóna sína.. Fimmti kaflinn í þessum texta er sérstaklega mikilvægur þar sem hann segir frá nokkrum kraftaverkum og guðlegum inngripum sem varpa ljósi á takmarkalausa náð og umhyggju Maharajs.. Í ūessari bloggstöđ athugum viđ kjarna kafla 5

Auðmjúkur þjónn Guðs

Fimmti kaflinn hefst á því að hinn verðskuldi að vera óverðugur og máttlaus og lætur í ljós þá tilfinningu að hann sé óaðfinnanlegur í því að hljóta náð Guðs.. Þessi auðmýkt er endurtekið stef í kenningum Gajanan Maharaj sem leggur áherslu á að sönn hollusta sé fólgin í því að viðurkenna takmörk sín og gefa sig Guði á vald.. Hin einlæga játning leggur grunninn að þeim kraftaverkaatburðum sem eiga sér stað og lýsir yfir þeirri hugmynd að náð Guðs sé oft veitt þeim sem nálgast hann af auðmýkt og einlægni.

Sage of PimalgaonCity name (optional, probably does not need a translation)

Dag einn kom Gajanan Maharaj til Pimpgaon, þorps með fornt Hemadanti-musteri helgað Síva lávarði, í skóginum.. Maharij fór inn í musterið og sat í djúpri hugleiðingu og gerði ráð fyrir að grauturinn (lotus staða) væri fyrir framan Sívaguð.

Þegar kvöld var liðið voru hjarðmenn þorpsins á heimleið ásamt nautgripum sínum.. Þeir komu við nálægt musterinu til að brynna nautgripum sínum í nálægum ám.. Sumir fjárhirðanna ákváðu að ganga inn í musterið til að sýna Síva Drottni virðingu.. Þeim til mikillar undrunar sáu þeir Maharaj sitja þar og var mjög upptekinn af því að hugleiða málið.

Börnin urðu forviða því að þau höfðu aldrei séð neinn hugleiða í musterinu á þeim tíma.. Sumir þeirra stigu út til að hringja í aðra en nokkrir sátu áfram frammi fyrir dýrlinginum.. Þrátt fyrir tilraunir sínar svaraði Maharj hvorki né opnaði augun.

Hirðmennirnir fóru að velta fyrir sér stöðu Maharajs.. Sumir héldu að hann væri þreyttur spekingur, of þreyttur til að tala, en aðrir héldu að hann gæti fastað og stungið upp á að bjóða honum að borða.. Einn af strákunum kom međ brauđbita nálægt munni Maharajs og reyndi ađ vekja hann en hann fékk engin viđbrögđ.

Ástand Maharaj kom strákunum á óvart.. Hann birtist lifandi, eins og líkami hans var heitt, en hann var alveg kyrr og hljóður.. Sumir veltu jafnvel fyrir sér hvort hann gæti verið andi eða guðdómur, en þeir hugsuðu með sér að enginn andi myndi voga sér að vera í návist Síva lávarðs.

Að lokum ákváðu fjárhirðarnir að snúa aftur til Maharaj og trúa því að hann væri guðleg vera.. Þeir fóru að læknum, komu með vatn og helltu því með virðingu yfir fætur hans.. Sumir skreyttu hann villiblómum og settu blómsveig um hálsinn en aðrir buðu honum einfaldan mat, svo sem lauk og brauð, á laufblað sem barnalegt brauð.

Hirðmennirnir hneigðu sig fyrir Maharaj og eyddu nokkrum tíma í að syngja ástarsöngva í návist hans.. Þegar sólin settist minnti einn drengjanna hópinn á að það væri kominn tími til að snúa aftur til þorpsins þar sem langt var liðið og þorpsbúar gætu haft áhyggjur af fjarveru þeirra.. Þeir féllust á að segja öldungunum í þorpinu frá spekingnum til að fræðast meira um hann.

Næsta morgun komu þorpsbúar til musterisins og voru ákafir að sjá vitrana.. Þeir fundu Maarj í sömu líkamsstöðu og kvöldið áður, og boðið brauð enn ósnert.. Þorpsbúar fóru að velta fyrir sér hver þessi heilagi maður væri.

Sumir hvöttu Maharj til að fara með hann inn í þorpið til að fara í mikla skrúðgöngu en aðrir hvöttu hann til að gæta sín og vildu ekki trufla hugleiðingu hans.. Fréttin af nærveru Maharajs breiddist hratt út og palanquini var falið að bera hann til þorpsins.

Allt þorpið tók þátt í skrúðgöngunni með tónlist og blómum í sturtu á Maharaj.. Þeir fóru með hann í musteri Hanans lávarðar í þorpinu og settu hann í risastórt sæti.. Þorpsbúar ákváðu að fasta og bera fram bænir í návist hans í von um að sjá guðlega opinberun.

Öllum til undrunar opnaði Gajan Maharaj augu sín að lokum, þorpsbúum til mikillar ánægju.. Þorpsbúar létu í ljós hollustu sína með því að setja höfuðið við fætur hans, bjóða kýgúrugvíni barnaskap og syngja jķgsins lof.

Fréttin af þessum kraftaverkaatburði breiddist fljótt út og næsta þriðjudag ákváðu íbúar Pimpaton að heimsækja Shegaon til að sækja markaðinn.. Meðan þeir voru þar sögðu þeir fólkinu í Segon frá speki Guðs og sögðu frá þeirri trú sinni að mikill dýrlingur hefði blessað þorpið þeirra.

Íbúar Shegaon, þeirra á meðal Bankatal, höfðu mikinn áhuga á fréttum þessa heilaga manns og voru ákafir að kynnast honum betur.

Þessi saga lýsir þeirri djúpu lotningu og trú sem þorpsbúar höfðu á dýrlinginum, og hvernig nærvera Guðs Gajan Maharajs veitti öllum sem hittu hann gleði og blessun.

Heimkoma Gajanans Maharaj til Shegaon

Bankatal ásamt eiginkonu sinni fór til Pimpalon til að flytja Gajan Maharaj aftur til Shegaon.. Með samanbrotnum höndum bað hann Maharaj auðmjúklega um að snúa aftur og minnti hann á að það hefðu verið fimmtán dagar síðan hann fór frá Semaon.. Þeir sem höfðu yfirgefið Maharaj höfðu skilið fólkið frá Segaon eftir mjög áhyggjufullt og miður sín þannig að því fannst það vera innantómt og lífvana.

Bankatal kom með kerru fyrir ferðalög Maharajs og hvatti hann til að snúa aftur til Shegaon. Hann lagði áherslu á að það væri óbærilegt að slíta samvistum milli lærimeistarans og lærisveinanna.. Hann minntist á að margir af áhangendum Maharajs á Segaon hafi fastað og beðið endurkomu hans þar sem þeir voru vanir því að hljóta hina daglegu blessun hans.

Bankatal lét í ljós að hann væri fús til að fórna eigin lífi ef Maharaj kæmi ekki aftur með honum.. Hann var snortinn af þessari einlægu bón og komst í vagninn. Hann fór frá Pimalgalon til Shegaon.. Hlutverk Bankadals var líkt við hlutverk Akrura sem hafði einu sinni tekið Krishna lávarð frá Gokula og Mathiura.

Þegar þeir fóru fullvissaði Bankatal fólkið í Pimladon um að það væri ekki dapurt og útskýrði fyrir því að dýrlingurinn gengi ekki langt og yrði alltaf tiltækur til blessunar hvenær sem þörf krefði.. Hann hvatti þá til að halda áfram að tilbiðja Maharj í fjarveru sinni og vera staðfastir í trú sinni.

Þorpsbúar voru þakklátir fyrir orð Bankadals og þáðu ástandið.. Á ferðum sínum talaði Maharaj við Bankatal og stríddi honum um þá venju að taka eigur einhvers annars með valdi, sem bendir til að Bankatal hafi verið "fastering" Maharaj frá Pimalgaon.

Maharaj lét í ljós áhyggjur sínar af því að heimsækja heimili Bankatals, þar sem hann gaf í skyn að hann væri óekta.. Hann benti á erfiðleikana sem jafnvel Goddes Lakshmi, hafði haldið á heimili Bankatals, sem gaf til kynna að hann gæti líka lent í svipuðum erfiðleikum.

Bankatal brást auðmjúkur við og fullvissaði Maharaj um að heimili hans væri aðeins traust og velmegun vegna nærveru Maharajs.. Hann krafðist þess að móðirin fylgdi barninu og eins og móðir ætti hann ekki að hafa áhyggjur af því að heimsækja það.

Bankatal lagði áherslu á að auður hans skipti hann engu máli í samanburði við blessun Maharajs.. Hann lýsti yfir að heimili sitt tilheyrði Maharaj og hefði engin tengsl við efnislegar eigur sínar.. Hann fullvissaði Maharaj einnig um að eina beiðni hans væri að heimsækja Shegaon reglulega, jafnvel þótt hann reikaði um eins og kú sem skein í skóginum en sneri alltaf aftur heim.

Eftir ađ hafa sannfært Maharaj fķr Bankatal međ hann aftur til Shegaon.. Maharaj var um hríð í Shegaon áður en hann hélt áfram ferð sinni annars staðar.

Þessi saga leggur áherslu á djúpa hollustu Bankatals og mikilvægi þess að eiga andleg tengsl milli lærimeistarans og áhangenda hans.. Það lýsir einnig auðmýktinni og virðingunni sem Bankatal tók tali við Maharaj og tryggir að nærvera dýrlingsins haldi áfram að blessa íbúa Selaon.

Saga bónda sem heitir Basharar.

Nú skal ég segja ykkur ađra sögu.. Það var þorp sem hét Adgaon í Varhad - svæðinu.. Maharaj ákvað að fara þangað snemma morguns og forðast augu Semaon - fólksins.. Maharaj var jafn snöggur og vindurinn.. Hann kom eins og Hanuman.. Ūađ var mánuđur Vaishashak.. Sólin var á toppnum og vatn var af skornum skammti.. Þetta var mikið sumar.

Um hádegið kom Maaraj til þorpsins Akoli þar sem sólin var sviðin og ekkert vatn fannst.. Swami Samarth var mjög ūyrstur.. Líkami hans svitnađi, varir hans voru skrælnar, en ekkert vatn sást annars stađar.

Þá var bóndi að nafni Bashar að vökva akur sinn.. Bændur sjá fyrir mat í heiminum en þeir þola mikla erfiðleika.. Bændur ūola brennheita sķl og ūorsta.. Í Akoli var vatnsskorturinn svo skorinn að hún var aðgengilegri en vatn.. Bashar hafđi komiđ međ vatn úr ūorpinu í jarđneskum potti til eigin nota.. Hann bar líka brauð.

Og furst var við Bhasakar og bað um vatn og sagði: "Ég er mjög þyrst.". Gefđu mér vatn.. Neitaðu því ekki.. Það er mikill kostur að gefa þyrstum vatn.. Án vatns er ekki hægt að viðhalda lífinu.. Auðmenn, sem setja upp vatn, standa meðfram vegunum.. Ef þú hugsar um hvers vegna þeir gera það, þú munt skilja. "

Bashar svarađi: "Ūú ert bert blađefni.. Hvaða dyggð á ég að ávinna mér með því að gefa þér vatn?. Dyggð er fyrir að hjálpa bjargarlausum og veikburða, ekki fólki eins og þér.. Það er dyggðugt fyrir bágstadda að gefa þeim vatn.. En fyrir einhvern eins og ūig væri ūađ synd.. Biblían segir að það sé dyggðugt að hjálpa fátækum og þurfandi en að gefa öðrum eins og þér vatn er eins og að veita þjófi húsaskjól.. Ūađ væri synd.. Myndi einhver skýla snák eða þjóf heima hjá sér?. Enginn myndi gera ūađ.. Þú hefir styrkst með því að grátbiðja hús úr húsi og verða byrði fyrir verk þín.. Ég kom međ vatn handa mér og bar ūađ á hausnum.. Ekki teikna línu á hveitiđ mitt.. Ég gef ūér ekkert vatn.. Ekki grátbiðja mig.. Farđu héđan, fífliđ ūitt.. Fólk eins og þú, sem er latt og unfraction, er ástæðan fyrir því að við erum óheppin um allan heim. "

Hann brosir einfaldlega og skilur ekki neitt eftir sig.. Hann gekk aðeins lengra og sá þurr brunn.. Hann ákvađ ađ sitja viđ brunninn.. Bashar, ūar sem Maharaj fķr, fķr ađ tala hátt og af hverju ertu ađ fara ūangađ?. brunnurinn er ūurr.. Ūađ er ekkert vatn ūarna.. brunnurinn er ūurr bein.. Ūađ er ekkert vatn innan viđ kílķmetra.. Hvert ertu að fara, fíflið þitt? "

Maharaj svarađi, ūađ sem ūú segir er satt, en ég mun samt reyna.. Jafnvel þótt þú sért svona vitur gætirðu samt fundið vatn.. Svo ég mun reyna ein. ". Maharj kom að brunninum og settist á stein nálægt tré.. Hann lokaði augunum, hugleiddi málið og einbeitti sér að hinum guðlega Nrayan, hinum umhyggjusama Drottni heimsins.

Maharaj bað, ó Guð, Ó Vamana, O Vasadva, O bradyumna, O Raghava, O Vittthal, O Narafari!. Ķ, Drottinn, ūetta ūorp Akoli ūjáist af ķsvífni í vatni.. Ūađ er ekkert vatn eftir í brunninum.. Þrátt fyrir allt sem menn leggja á sig er ekkert vatn til.. Svo ég biđ ykkur, gefiđ ūessum brunni vatn.. Verk ūín eru ķskiljanleg.. Ūú verndar jafnvel kött fyrir brennandi heystakki.. Ūú virtist vera máttarstólpi til frelsunar Prahlad.. Ūú sem lyftir fjalli međ litla fingrinum, hvađ er ūér um megn?. Gefđu ūessum brunni vatn.. Vegna ūíns helga Damaji Pant léstu sjá sig sem guđ.. Fyrir Namdav fylltuđ ūiđ vatn á ūurru svæđi.. Eins og þú gerðir fyrir Namdev, gerðu það aftur hér. "

Þegar hann heyrði innilega bæn Maharajs rann vatnslækur úr brunninum og fyllti hann fersku vatni.. Bashar varð vitni að þessum undraverða atburði en hann var orðlaus.. Maharaj drakk vatnið og Bashar sá þetta og var algerlega ráðvilltur.. Hann trúđi augunum.. brunnurinn hafði verið þurr í tólf ár, en innan skamms var hann fullur af vatni.. Bashar gerđi sér grein fyrir ađ Maharaj var ekki venjuleg manneskja heldur mikill dũrlingur.. Bashar sagði upp vinnunni og flýtti sér til Maharaj, hélt fast í fæturna og fór að fara með bænir.

Hann bað: "Drottinn, fyrirgef mér vanvisku mína.. Ég ūekkti ekki mikilleik ūinn.". Bashar, fullur af eftirsjá, bað um fyrirgefningu og sagði: "Ég hef áttað mig á mistökum mínum, sýndu mér miskunn.". Og Maharj, fullur meðaumkunar, sagði Bashar: "Verið óhræddir.. Héđan í frá ūarftu ekki ađ bera vatn á höfuđiđ.". Maharaj sagđi: "Gulliđ er fullt af vatni fyrir ūig.. Sjáđu um ūađ og notađu ūađ til búskapar."

Bashar, sem nú er fullur hollustu, lofaði Maharaj að hann myndi annast brunninn og lifa réttlátu lífi.. Maharaj blessađi Bashar og fķr.. Fljótlega breiddist út fregnir af kraftaverkinu og fólk fór að sjá brunninn.. Fólk fékk mikinn fjölda, undrandi á tæra, sæta vatnið sem hafði birst í þurrum brunni.. Allir vissu ađ kraftaverkiđ var verk hins mikla dũrlings, Swami Samarth.. Og allir vegsömuðu þeir Maharaj og sögðu: "Hann er guð sem getur veitt vatn í þurrum brunni.. Nærvera hans er eins og hunangsseimur."

Maharj fór úr þessum stað og hélt áfram ferð sinni til Adgaon þar sem fólk beið hans.. Maharaj vann mörg kraftaverk á ferð sinni og upplífgaði líf þeirra sem hittu hann.. Í samræmi viđ blessun Maharajs var vatnsķgnin leyst í Akoli og brunnurinn var heill í mörg ár.. Íbúar Akoli voru ađ eilífu ūakklátir Maharaj sem breytti lífi sínu međ náđ sinni.

Þessi saga er ein af mörgum sem sýnir umhyggju og mátt Swami Samarth sem heldur áfram að leiðbeina og vernda áhangendur sína enn þann dag í dag.

Máttur trúarinnar

Kraftaverkin, sem sagt er frá í 5. kafla Gajan Vijay Granth, leggja einnig áherslu á mótunarmátt trúarinnar.. Óhagganleg trú á áhangendur Maharaj - guðsafneitun leiddi í ljós undraverða atburði sem sýna að trú getur sannarlega fært fjöll til sín og hvatt Guð til íhlutunar.. Hvort sem það voru fjárhirðarnir í Pipalmgaon eða Bapusaheb í Shegaon var óhagganleg trú þeirra á Maharajsarsarcom að baki kraftaverkunum sem þeir fundu fyrir.

Þetta stef lýsir sér sem breiðari, andlegri meginreglu að trúin er öflugt afl sem er fært um að skara fram úr takmörkum hins efnislega heims.. Það er vegna trúar sem helgar geta tengst Guði og veitt þeim blessun og kraftaverk í lífinu.. Maharaj, sem er líf og kraftaverk, er vitnisburður þess að óhagganleg trú, samfara auðmýkt og hollustu, getur leitt til djúprar trúarreynslu.

Niðurstaða

Fimmti kafli Gajan Vijay Granth er fjársjóður andlegrar visku og náðar Guðs, hjúpandi sögur af auðmýkt, trú og kraftaverkum.. Gajanan Maharaj, nærvera hans í Pimladon, endurkoma hans til Shegaon, og hinn djúpstæði lærdómur um umhyggju og trú, sem hann kenndi, heldur áfram að örva dýrlinga um allan heim.. Með því að hugleiða þessar frásögur erum við minnt á sígildar kenningar Maharaj sem leggja áherslu á mikilvægi auðmýktar, meðaumkunar og óhagganlegrar trúar.

Þegar við flettum upp í sögu 5. kafla komumst við að raun um að kenningar Maharajs eru jafnviðeigandi núna og þær voru á hans dögum.. Þeir bjóða fram leiðarljós til að takast á við erfiðleika lífsins og minna okkur á að sönn andleg uppfylling er fólgin í auðmýkt, hollustu og umhyggjusemi.. Megi guđdķmleg náđ Gajan Maharaj halda áfram ađ blessa og hvetja okkur á andlegri ferđ okkar.