|| Gan Gan Ganat Bote ||

Shree Gajanan Maharaj Vijay Granth

Kafli 2

Að kynna sér kenningar Guðs

Inngangur

Velkomin aftur í rannsķkn okkar á guđfræđikenningunum sem er ađ finna í Shri Gajan Maharaj Vijajonoth.. Kaflinn er fullur af sögum sem leggja áherslu á andlegan hagleik Maharajs og umhyggju hans, styrkja trú áhangenda hans og laða nýja fylgjendur að kenningum hans.. Í þessu bloggi lítum við á hina djúpu innsýn og andlega visku sem er hulin í 2. kafla.. Taktu undir með okkur þegar við víkjum kjarna þessa ljóðræna meistaraverks og fáum innblástur frá lífi og kenningum Gajanan Maharaj.

Skilningur á því sem fram fer í 2. kafla

Annar kafli í Gajanan Maharaj Vijajounth er auðug mynd af ljóðrænum versum sem leggja áherslu á mikilvægi hollustu, auðmýktar og mótunarmáttar náðar Guðs.. Hér eru helstu hápunktarnir.

Umbreyttur máttur guðrækninnar

Kaflinn hefst með því að benda á þýðingu óhagganlegrar hollustu.. Alveg eins og fegurð tjörnarinnar eykst með blómalotningum hennar auðgar vígsla hennar við það að helga líf sitt Guði.. Versin minna okkur á að allt er til einskis ef Guð hefur ekki velþóknun á okkur.

Mikilvægi Satsang

Kaflinn leggur einnig áherslu á mikilvægi þess að sitja og halda samkomur í andlegum efnum og að lærimeistari helgi sig á braut réttlætisins.. Samskipti milli Bankatal og annarra helgar, svo og návist lærðra dýrlinga, leggja áherslu á það sameiginlega viðleitni sem þarf til að ná andlegum vexti.

Útbreiðum trúna

Kaflinn lýkur með útbreiddum áhrifum kenninga Maharajs.. Eftir því sem fleiri urðu vitni að kraftaverkum hans og kæfðu kenningar hans jókst samfélag fylgjenda hans.. Boðskapur Maharajs um kærleika, meðaumkun og hollustu fór að hljóma vítt og breitt og vakti marga andlega.

Saga Bankadals - guðrækni í átt að Samarth

Í kafla 2 eftir að frásögninni lauk fór Samarth til vinstri og Bankatal fór að finna fyrir djúpri löngun.. Hann var svo gagntekinn af hugsunum um Samarth að hann hafði ekki lengur bragðað sætum mat og vatni.. Mynd af Gajan var alltaf staðsett í huga hans, og hvar sem hann leit, sá hann sýnir hans.. Þetta ástand, kallað "Dhyas" eða djúpt íhugun, er ekki barnaleg hegðun.. Rétt eins og kálfur, sem leitaði að týndri kúnni, var Bankatal í svipuðu uppnámi, en hann hafði engan til að trúa sér fyrir.. Hann hikaði líka við að segja föður sínum frá tilfinningum sínum.

Bankatal varð eirðarlaus og þrátt fyrir að hafa leitað um allan Shegaon fann hann engin ummerki um Samarth.. Þegar Bhavani Ram Sanmati, faðir hans, sneri heim tók hann eftir æsingi sonar síns og spurði hann hvers vegna hann virtist vera í svo miklu uppnámi og ólíkur sjálfum sér.. Faðir Bankals lét í ljós áhyggjur sínar, benti á að sonur hans hefði hvorki brennandi áhuga né sýnilega sorg og efaðist um að hann væri haldinn einhverjum sjúkdómi.

Þótt Bankatal hafi fullvissað föður sinn hélt hann áfram leitinni í Segaon.. Að lokum sagði hann í trúnaði við Ramajipant Deshukh, aldraðan og guðræknan mann sem bjó í grenndinni.. Bankaatal var einn af aðstæðum sínum og Ramaipant, eftir að hann hafði hlustað, komst að þeirri niðurstöðu að einstaklingurinn, sem hafði séð Bankatal, hlyti að vera jógi, því að slík djúpstæð reynsla er yfirleitt aðeins ætluð þeim sem höfðu mikinn andlegan verðleika.. Ramaipat var ákafir ađ hitta ūennan jķgi og ķskađi ūess ađ Bankatal tæki hann međ næst ūegar hann hitti Samarth.

Fjórir dagar liðu og Bankatal gat ekki fengið Samarth burt úr huga hans.. Á þessum tíma kom Govindbuva Talakar, velþekktur kirtanxiar (sem flytur andlegar ræður) til Shegaon fyrir kirtan.. Atburðurinn var haldinn í Síva - musterinu og margir, þeirra á meðal Bankatal, söfnuðust saman til að hlusta.. Meðan hann var þar hitti hann Pitambar, einfaldan og guðrækinn klæðskera, og sagði honum frá reynslu sinni af Samarth.

Þegar kirtan tók framförum sáu Bankatal og Pítambar skyndilega Samarth sitja hljóðlega aftast í samkomunni.. Yfirfull af gleði, hljóp þeir til hans, mikið eins og hvernig maður vildi ákaft þjóta að fjársjóð eða regnfugl myndi gleðjast yfir augum regn ský.. Með mikilli lotningu buðust þeir til að færa honum mat að eta en Samarth bað auðmjúklega um bhakri og chutney frá nærliggjandi húsi.

Bankatal sótti fljótt matinn sem Samarth byrjaði að borða.. Síðan sagði hann Pitambar að sækja vatn úr nálægri á.. Pimtambar var hins vegar hikandi þar sem straumurinn hafði varla vatn, og það litla, sem var þar, var óhæft til drykkjar.. Samarth krafðist þess að hann kæmi með vatn úr straumnum en ekki annars staðar.

Þrátt fyrir efasemdir sínar fór Pitambar að straumnum og var undrandi að sjá að hvar sem hann setti skipið virtist sjávarborðið hækka og gerði honum kleift að fylla það.. Hið áður óhreina og óhreina vatn hafði með kraftaverki orðið tært sem kristall.. Pítamarbar var yfir sig undrandi þegar hann áttaði sig á mætti Guðs í Samarth og sneri heim með vatnið.

Samarth spurði þá Bankatal um nokkrar betel hnetur, sem Bankatal þegar í stað sótti í vasa hans.. Tveir peningar féllu í hendur Samarth og betelhneturnar.. Samarth var að grínast þegar hann spurði Bankatlal hvort hann liti á hann sem kaupmann.. Samarth fullvissaði hann um að hann þyrfti ekki að færa efnislegar fórnir og hefði aðeins áhuga á einlægri hollustu.

Eftir matinn sögðu Samarth Bankatal og Pitambar að snúa aftur til kirtan, sem þeir gerðu, og skildu Samarth eftir undir neem tré.. Govindbuva varð forvitinn þegar hann tók eftir Samarth - nærverunni.. Hann bað Samarth að ganga í artan í musterinu og viðurkenna hann sem guðlega veru.. Samarth afþakkaði hins vegar og lét í ljós að Guð væri alls staðar til staðar og að hann þyrfti ekki að flytja.. Hann hvatti Govinduva til að halda áfram með kirtan án sín.

Govinduva sneri aftur til samkomunnar og sagði áheyrendum af miklum eldmóði frá gimsteinunum sem voru komnir til Shegaon, líktir Samarth við gangandi guð.. Hann hvatti Júdamenn í Segaon til að hugsa vel um Samarth, því að nærvera hans var blessun og þeir ættu ekki að láta þetta tækifæri, sem Guð gaf, sleppa frá sér.

Kirtan lauk máli sínu og allir sneru heim en Bankatal var fullur af djúpstæðri gleði og ánægju.. Bankaatal, gagntekinn af ást og hollustu, deildi öllu sem hafði gerst hjá vígðum föður hans.. Hann bað: "Faðir, gerðu það, komdu með Gajan heim til okkar!". Þegar Bhavani Ram hlustaði á innilega bón sonar síns svaraði hann hlýlega og sagði: "Þú ættir að koma með hann hingað."

Með samþykki föður síns var Bankatal fullur mikillar gleði.. Hann vænti þess óþreyjufullur að hitta lærimeistarann og koma með hann heim.. Fjórum dögum síðar, þegar sólin var að setjast, hitti Bankatal Sadguru hans í Manik Chowk.. Þegar sólin settist á himni hækkaði andleg sól í Manik Chowk og skein skært vegna velgengni Bankatals.

Fjárhirðarnir fóru að smala kúnum sínum til þorpsins og fóru að safnast saman í kringum Samarth, rétt eins og þeir viðurkenndu nærveru Guðs.. Það var eins og Drottinn Krishna væri kominn.. Jafnvel fuglar í trjánum kvaka af gleði og skynja hvað stundin er dýrleg.

Þegar kaupmennirnir undirbjuggu lampa sína fyrir kvöldið fór Bankatal með mikla lotningu heim með Maharaj.. Þegar faðir hans sá mynd lærimeistarans var hann gagntekinn gleði og kvalinn frammi fyrir honum og heilsaði honum með virðingu.. Síðan sá hann Samarth á sérstökum mottu og bað hann auðmjúklega að taka þátt í máltíð.. "Þú ert kominn hingað í rökkrinu, alveg eins og drottinn Shiva við kvölddýrkun Parvati," sagði hann.

Bhavani Ram minnist sögu frá Sanda Purana og nefndi að hún væri álitin afar ógeðfelld að tilbiðja Síva lávarð í rökkrinu.. Hann kom þá fljótt með fersk Biva lauf og setti þá mikilli hollustu á höfuð Samarth, en hvetja hann til að vera til að borða.. En þar sem máltíðin var ekki tilbúin var Bhavani Ram kvíðinn yfir því hvernig ætti að halda áfram.

Þó að maturinn hafi ekki verið tilbúinn fór Samarth burt úr húsinu og olli ósætti, Samarth fastaði.. Mikill múgur hafði safnast saman til að sjá þetta sjónarspil Guðs.. Eftir nokkra hugsun var ákveðið að bjóða Samarth afganganum úr dagverðinum og setja þá á bakka á undan honum.. Bhavani Ram vissi af hreinu tilefni að Samarth myndi sjá meira en efnið og kunna að meta einlægni fórnarinnar.

Hann fullvissađi sig um ađ ég myndi ekki vísvitandi bjķđa honum afgangsmat, en vegna kringumstæđnanna tel ég ūađ ekki ķviđeigandi.. Þar með var puris ásamt möndlum, þurrkuðum ávöxtum, banönum og sætum kalki komið fyrir á bakka og borið fram fyrir Samarth, prýdduð blómsveig um háls honum.

Samarth, með glöðu hjarta, tók að eta allt, sem fyrir honum var lagt.. Hann neytti mikils matar, næstum þriggja sír (gömul indversk mælieining) og eyddi nóttinni þar.. Næsta morgun, fullur mikillar gleði, skipulagði Bankatal sérstök helgibað fyrir Samarth sem var gert af mikilli hollustu og mikilli dýrð.

Um hundrað könnur af volgu vatni voru notaðar í bað og karlar og konur helltu vatninu yfir Samarth á þann hátt sem gladdi hjörtu þeirra.. Sumir notuðu shikai (hefðbundið hárhreinsilyf) en aðrir notuðu sápu til að skrúbba lķtusfætur sínar á kærleiksríkan hátt.. Sumir nuddaði líkama hans með hibiscus og öðrum ilmolíum, en aðrir undirbjuggu ilmþefa.

Klķsettsathöfnin var svo margbrotin ađ ūađ er ekki hægt ađ lũsa henni.. Á heimili Bankatals vantaði ekkert til að annast gúrúinn rétt.. Eftir baðið var Samarth klæddur í pöltu (gulum silkiklút) og situr með mikilli sæmd á púðasæti.

Saffron tilak var borið á ennið á honum og ýmsir kórónur voru um hálsinn.. Sumir buðu túlsi (heilagur basil) blómsveigi á höfuð honum en aðrir bjuggu til stóra, barnalega krónu (fæðifórn) og báru hana fram af hollustu við Samarth.. Blessunin, sem hann veitti á Bankadal þennan dag, var gríðarleg.. Heimili hans hafði breyst í Dwarka (heilag borg í Krishna) sem var full af guðlegum titringi.. Ūađ var mánudagur, dagur helgaður Drottni Síva.

Allt fólkið hafði uppfyllt óskir sínar en það var enn einn eftir af Ichharam Shethji.. Hann var frændi Bankadals og dygg sál međ djúpri trú á Shankar lávarđ.. Hann hugsaði með sér: "Í dag er mánudagur og ég er að fylgjast með föstu.. Ūađ er eins og Shankar sjálfur sé kominn heim til mín, gangi og tali."

Hann ákvað að tilbiðja Drottin á réttan hátt í rökkrinu og brjóta svo fast á sér.. Ichharam baðaði sig og bjó sig undir að tilbiðja Guð á kvöldin. Hann einbeitti sér að því að taka þátt í tíma Pradoshs.. Hann safnaði saman öllum nauðsynlegum hlutum til tilbeiðslu og bauð Samarth þær með mikilli ást og hollustu.

Síðan bað hann auðmjúklega: "Þó að þú hafir kannski borðað fyrr um daga skaltu hafa eitthvað núna.. Án þess að borða fyrst brýt ég ekki hraðann.. Það er mánudagur, lærimeistari Raya, og ég er að fylgjast með hratt! ". Enda þótt óskir allra annarra dyggra manna væru uppfylltar var ósk Ichharams óbreytt.. Og hann bað Samarth: "Ger þú ósk mína hið sama, af náð þinni."

Mannfjöldi safnaðist saman og fylgdist ákaft með.. Ichharam, með djúpri trú, kom með bakka fulla af fórnum sem voru færðar með tveim hrísgrjónum úr ambehar (ryðjuríkum hrísgrjónum) ásamt ýmsum sætum rétti.. Útbreiðslan var meðal annars jalebi, raphavdas (tegund sætrar), mictichoor boydus, karanji, anarse, ghear og margar aðrar tegundir af mat.

Það voru óteljandi chutneys, salat og skál af curd sett við hliðina á ghee, allt raðað nákvæmlega.. Ūađ var nægur matur fyrir fjķrar manneskjur.. Íkharam setti bakkann fyrir framan Samart, og er hann sá fórnirnar, brosti Maharaj til sjálfs sín og sagði: "Eta, et allan þennan mat, ganesha, án þess að hika.. Allt ūetta fķlk fylgist međ matarlystinni."

Samarth settist niður til að borða og klára allan matinn. Hann skildi ekkert eftir sig, ekki einu sinni saltið eða sítrónuna.. Þetta var einstök sýning á náð lærimeistarans, sem átti að sýna hvaða afleiðingar það hefði að krefjast þess.. Eftir að máltíðinni lauk byrjaði Samarth að kasta upp öllum fæðunum sem hann hafði neytt, rétt eins og Shri Ramdas Swami hafði gert einu sinni þegar hann hafði löngun í kheer (kóði).. Ramdas Swami spjó kheer eftir að hafa fullnægt löngun sinni og fór síðan að borða það aftur til að sigrast á löngunum sínum.

Samarth spjó líka matnum til að komast hjá því að helga hann, þótt hann hefði styrk til að melta hana.. Þetta er hegðun hinna heilögu sem eru lærdómur næstu kynslóða og leiðbeina þeim um réttláta braut.. Atferlið, sem Samarth framkvæmdi hér, var lævís kenning til fólks um að óhófleg eftirspurn væri ekki góð og gæti haft óæskilegar afleiðingar.. Eftir uppköstin var staðurinn þrifinn og Maharj sat aftur og baðaði sig.. Devotees, bæði karlar og konur, komu til að taka darshan sinn (augliti manna) og síðan komu tveir hópar til að syngja bhajan (eins og söngur).

Rödd þeirra var tilkomumikil og hljómaði fallega eins og rödd páfuglsins er þeir hófu að syngja nafn Visal lávarðar með miklum eldmóði.. Á sama tíma sat Maharij á sæti sínu, talaði á skýran hátt og sagði: "Gan Ganat Bote.". Þetta var stöðug mantra hans, alltaf samfara taktföstu lófaklappi, og gleðin, sem fyllti andrúmsloftið, var ólýsanlega varanleg alla nóttina.

Hann notađi manninn sem hét Gan Gan svo oft ađ fķlk kallađi hann Gajana.. Hvernig er hægt að rekja eitt nafn eða mynd til einhvers sem er sjálfráðinn og hefur verið hafinn yfir hvort tveggja?. Nöfn og myndir eru aðeins hluti af efnislegri tilveru og upplýst sál er enn sokkin í hina miklu alsælu sem ekki er hægt að lýsa.

Í Ashamánuði, þegar pílagrímar þyrpast að Pandharpur, eða í Simhasta Kumbh á bökkum Godavaím, eða í Kúmbh Mea í Harídar.. En jafnvel enn meiri var fjöldinn sem kom í hús Bankadals í Selaon fyrir darshan.

Swami Samarth Gajana var sjálfur eins og Vitthal eða Narayana lávarður, og það var enginn vafi í hugum fólks.. Þeir sáu hann standa á tigulsteini, rétt eins og Visthal gerir, og þetta loforð gladdi íbúa Semaon og breytti bænum í andlegt skjól.

Hjá þeim sem hafa náð Brahma skiptir spurningin um stéttaskiptingu eða félagslegt auðkenni ekki máli.. Rétt eins og sólarljósið er öllum eins sér upplýstur maður engan mun.. Daglega komu nýir guðsdýrkendur og sérstök tilbeiðsla var gerð.. Jafnvel Shesha (þúsund hálshöggvinn höggormur) myndi þreyta sig á því að lýsa því öllu.

Hvar stend ég í þessari víðáttu?. Ég er eins og skordũr en ūađ er náđ Samarth sem fær mig til ađ tala.. Ég skal deila međ Samarth.. Líf hans var djúpt og torskilið og mig skorti gáfurnar til að lýsa því til fulls.

Stundum fór hann í bað, heimsótti stundum mismunandi staði og á öðrum tímum drakk hann óhreint vatn.. Daglega var hann jafnóútreiknanlegur og vindurinn og enginn gat gert við hann sérstakt mynstur.

Ást hans á chlum (reykingapípa) var augljós, og það var alltaf sett yfir allt annað, þótt hann hafði engin tengsl við það.. Ūetta var bara hluti af guđdķmlegu leikriti hans.. Núna, þegar við förum yfir í næsta kafla, skaltu halda hjörtum þínum opnum og hlusta af athygli því að það er kominn tími til að skilja hinar djúpstæðu kenningar Samarths.

Niðurstaða

Annar kafli Gajan Maharaj Vijagravits veitir okkur mikla andlega visku sem heldur áfram að hvetja og leiða þá sem helga sig andlegri för sinni.. Þessi ljóðrænu vers fanga kjarni hollustunnar, mótunarmáttar náðar Guðs og mikilvægi auðmýktar og þjónustu.. Þegar við hugleiðum þessar kenningar skulum við leggja okkur fram um að líkja eftir dyggðunum sem Gajan Maharaj hafði að geyma og leita blessunar hans í leit okkar að andlegri upplýsingu.